อภิโชค เลขเด็ด หวยดัง หวยเด็ด เว็บหวยออนไลน์ คำนวณหวยบนดิน

ถูกต้องแล้วครับ

ผมตีความได้ดังนี้

ที่โรงพยาบาลแห่งนึง ชายคนนึงได้เสียชีวิตลง ซึ่งรายล้อมไปด้วยคนในครอบครัวของเขา หลังจากที่เขาหมดลมหายใจ วิญญาณของเขาก็ได้ล่องลอยออกจากร่าง
เขาได้ย้อนคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา เช่น การที่เขาเสียชีวิตในที่ทำงาน และเขาก็ได้มองลงมาเบื้องล่าง ที่รายล้อมด้วยครอบครัวของเขา
ภาพที่เห็น ลูกๆทุกคนของเขาร้องไห้ฟูมฟายจากการจากไปของเขา แต่มีเพียงภรรยาของเขาเท่านั้น ที่มีสีหน้านิ่งเฉย
เขาได้ย้อนกลับไปคิดถึงอดีตที่ผ่านมาว่า ตัวเขาไ้ด้ไปงานเลี้ยงในหมู่เพื่อนฝูง และไปอบซ่าวน่า ในขณะนั้นภรรยาเขาได้โทรศัพท์มาเพื่อสอบถามว่าอยู่ที่ไหน
จะกลับบ้านเมื่อไหร่ แต่เขากลับไม่สนใจในความเป็นห่วงของภรรยา เขายังใช้ชีวิตในแบบเดิมๆ จนวันนึง ภรรยาเขาจับได้ ว่าเขาพาผู้หญิงมานอนที่บ้าน
ฝ่ายภรรยาเขาก็ไม่พอใจ ต่างฝ่ายต่างก็มีปากเสียงกัน

ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องในอดีต พลัน สายตาเขากลับมองไปเห็นหัวใจสีดำของลูกๆที่มีต่อเขา เช่น บางคนไม่ได้สนใจใยดีอะไรต่อตัวเขา แม้กระทั่งรูปถ่ายของพ่อ
ก็ยังโยนทิ้งในถังขยะ

ในขณะที่ลูกอีกคนก็จะแบ่งสมบัติกันหลังจากที่พ่อของเขาได้เสียชีวิตไปแล้ว

ในตอนนั้นนั่นเอง เขาได้พบความจริงว่า ลูกๆแต่ละคนไม่ได้รักเขาเลยแม้แต่น้อย เพราะสีหน้าภายนอกที่เต็มไปด้วยน้ำตานั้น แต่จิตใจที่แท้จริงนั้น กลับตรงกันข้าม

ในขณะนั้นเอง สายตาเขาเหลือบไปเห็นดวงใจสีแดงของภรรยา ซึ่งในจิตใจดวงนั้นเขาพบว่า
ภรรยาคอยดูแลและเอาใส่ใจเขาทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงานบ้าน หรือเรื่องอื่นๆ
แม้แต่เรื่องที่เขามอบของขวัญให้แก่ภรรยา เพื่อบอกว่า เราจะสร้างความมั่นคงด้วยกัน ไม่ว่าจะเป็นการมีบ้าน มีรถ
แต่ฝ่ายภรรยากลับมีสีหน้าที่นิ่งเฉย ไม่ได้ตื่นเต้นดีใจแต่อย่างใด
เมื่อเขาได้ทวนความหลังก่อนเขาตาย เขาได้รู้สึกผิดและเสียใจ จนน้ำตาร่วงหล่นใส่ภรรยาของเขา


ข้อคิดที่ได้จากเรื่องนี้ :

ตอนที่เรามีชีวิตอยู่ เราแทบไม่รู้ว่ามีใครบ้างที่รักเราจริง การจะมองแค่พฤติกรรมที่แสดงออกภายนอกนั้น ไม่สามารถบอกเราได้
ดังนั้น เมื่อเรารู้ว่า มีใครรักเราจริง เราก็ควรดูแล เอาใจใส่ทุกๆคน
เพราะการจะมารู้หลังจากตายไปแล้ว ไม่สามารถแก้ไขอะไรได้ ได้แต่เสียใจกับการกระทำที่เกิดขึ้น ซึ่งมันก็สายเกินไปเสียแล้ว