อภิโชค เลขเด็ด หวยดัง หวยเด็ด เว็บหวยออนไลน์ คำนวณหวยบนดิน

ปุจฉา มาหาอะไร – มหาวิทยาลัย

        ปุจฉา
        มาหา อะไร – มหาวิทยาลัย
        ผมเป็นนักศึกษาที่เพิ่งจบ และกำลังหางานทำอยู่ครับ รู้สึกเหนื่อยใจมากเลยครับ แค่หางานก็ยากอยู่แล้ว แต่ทุกวันนี้ได้ยินแต่ข่าวว่าจะมีแต่การเลยออฟพนักงานออกบ้างหละ ไม่รับพนักงานใหม่ ที่ไม่มีประสบการณ์บ้างหละ ผมไม่เข้าใจเลยครับว่า ถ้าบริษัทต้องการแต่คนที่มีผลงาน เคยผ่านงานมาก่อน แล้วพวกผมจะอยู่ตรงไหนครับ ถ้าไม่มีใครให้โอกาสแล้วพวกผมจะมีประสบการณ์ได้อย่างไร พระอาจารย์เห็นด้วยไหมครับ

         วิสัชนา
        นักศึกษาที่เรียนจบแล้วก็เป็นธรรมดาอยู่เองที่จะต้องมองหางานทำ สำหรับคนที่หางานแล้วได้ทำงานง่ายๆ ก็นับว่าเป็นเรื่องดีที่ควรอนุโมทนา แต่สำหรับนักศึกษาที่จบมาแล้ว กำลังมองหางาน แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่ได้งานทำ ก็ขอให้คำแนะนำว่า ลองหางานอะไรก็ได้ที่เป็นงานสุจริตทำไปก่อน คุณพูดเองว่า เวลาหางานทำ เขามักถามหาประสบการณ์ในการทำงาน ถ้าคุณไม่ลองหางานอะไรมาทำไปก่อน ประสบการณ์จะมาจากไหน
        เมื่อหลายปีก่อนผู้เขียนเดินทางไปอินเดียเพื่อนมัสการสังเวชนียสถานทั้งสี่ ระหว่างเดือนทางจากพาราณสีไปยังกุสินารา ผ่านเมืองเล็กๆ เมืองหนึ่งที่มีผู้คนพลุกพล่านมากมาย พอดีรถติดอยู่แถวนั้นนานมาก ผู้เขียนเหลือบไปเห็นว่า  ข้างทางมีคนจำนวนมากกำลังเข้าแถวกันรอคิวเพื่อที่จะไปขัดรองเท้ากับช่างขัด รองเท้าที่เปิดร้านอยู่ข้างถนนนั่นเอง ผู้เขียนสังเกตดูก็รู้สึกว่า ช่างขัดรองเท้ากำลังทำงานอย่างมีความสุข ลูกค้าก็เยอะเป็นแถวยาวเหยียด เลยเลียบเคียงเข้าไปถามว่า คุณจบการศึกษาอะไรมา ช่างขัดรองเท้าบอกว่า เขาจบการศึกษาปริญญาตรี แต่ขี้เกียจไปเดินสมัครงานในเมืองใหญ่ๆ เขาจึงกลับมาอยู่บ้านเกิด และยึดอาชีพขัดรองเท้าขายให้กับคนเดินทาง เมื่อถามว่า คุณไม่รู้สึกว่า งานขัดรองเท้าเป็นงานที่ไม่มีเกียรติหรือเมื่อเทียบกับงานอื่นๆ น่ะ เขาตอบว่า

  “ไม่มีงานไหนต่ำหรอกครับ ถ้าทำด้วยใจสูง”

        ฟังคำตอบแล้วผู้เขียนก็ยิ้มคารวะในความคิดอันคมคายของเขา คุณเชื่อไหมว่า กลับไปอินเดียอีกทีหนึ่งเมื่อต้นปีที่ผ่านมานี่เอง  ช่างขัดรองเท้าปริญญาตรีคนนั้นก็ยังคงทำงานของเขาอยู่ที่เดิมต่อไปอย่างมี ความสุข และยังคงมีลูกค้ามากมายเหมือนเดิม
        ชายคนนี้คือตัวอย่างของนักศึกษาที่มีปัญญา เขาไม่รอให้งานมาหา แต่เขาสร้างงานขึ้นมาเอง ทั้งยังเชื่อมั่นด้วยว่า งานที่เขาทำนั้นเป็นงานที่ดี มีเกียรติ เพราะมันเป็นงานสุจริต  เขาเล่าว่า ตั้งแต่เรียนจบเขาก็ไม่เคยตกงาน เพราะเขาสร้างงานขึ้นมาให้ตัวเองทำ
        ในเมืองไทยของเราก็มีคนประเภทนี้อยู่ ผู้ชายคนหนึ่งหลังจากเรียนจบมัธยมแล้วก็ไม่ยอมเรียนต่อ เขาลุกขึ้นมาหางานทำสารพัดชนิด ทำอยู่หลายอาชีพ ก็ไม่ประสบความสำเร็จ จนวันหนึ่ง เขามองเห็นคนค้นขยะมาขาย จึงลองทำตามบ้าง ทำไปทำมา ก็ค้นพบว่า ในกองขยะมีแต่ “ทอง” ทั้งนั้น ก็เลยยึดเป็นอาชีพ ทุกวันนี้ ชายนักคุ้ยขยะคนนี้ก็กลายเป็นมหาเศรษฐีไปแล้ว ซ้ำยังได้รับปริญญาดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์จากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ตอนนี้เขาก็จึงเป็น “ดร.” ไปแล้ว เรารู้จักเขาในชื่อ ดร.สมไทย เข้าของกิจการรีไซเคิลขยะวงษ์พาณิชย์ นั่นเอง
        วันหนึ่งเมื่อมีคนสัมภาษณ์ ดร.สมไทยออกรายการเจาะใจว่า รู้สึกอย่างไรกับคำว่า “มหาวิทยาลัย” (ที่ให้เด็กเรียนหนังสือตั้งสี่ปี แต่ยังไม่ค่อยสอนวิธีให้รู้จักสร้างงานขึ้นมาทำด้วยตัวเอง) ดร.ผู้ร่ำรวยเพราะคุ้ยขยะตอบอย่างคมคายว่า
        “สำหรับผม คำว่า มหาวิทยาลัย มีความหมายเท่ากับคำว่า “มาหาอะไร”
        เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมา เขามักใช้ชีวิตอยู่กับการคุ้ยขยะ เวลามีใครมาเจอก็มักจะถามเขาว่า “มาหาอะไร”

 โอกาสในการทำงานนั้นมีอยู่เสมอ ขึ้นอยู่กับว่า เราจะกล้าเดินเข้าไปหาโอกาส หรือกล้าพอที่จะลุกขึ้นมาสร้างโอกาสให้ตัวเองหรือไม่ ?

ที่มา บทความธรรมะ โดย ว.วชิรเมธี จากเวบ buddhadham.org

 >.?| >.?| >.?|
>.?| >.?| >.?|
>.?| >.?| >.?|

 >.;| >.;| >.;| >.;|