อภิโชค เลขเด็ด หวยดัง หวยเด็ด เว็บหวยออนไลน์ คำนวณหวยบนดิน

จักกะแร้จอดป้ายนายทรงศักดิ์  ตั้งเกเศา สมัยเป็นนักเรียนชั้นมัธยม 1 อายุตอนนั้นก็ประมาณ 12 ขวบ
เดิมเขาไม่ใช่ชื่อนี้ ชื่อทีเขาจำได้ว่าติดตัวมาแต่เกิดคือ
เด็กชายพ้ง  แซ่ตั้ง เป็นชื่อที่ พ่อ แม่ตั้งให้ แต่มันน่าโมโหที่เพื่อนๆ
กลับไม่เรียกตามนั้น กลับทะลึ่งเรียกว่า นาย ผมตั้ง  คงจะเป็นเพราะเส้นผมที่ค่อน
ข้างจะแข็งกระด้างชี้ๆเหมือนแปรงลบกระดานดำ นานวันเข้าเขาก็รู้สึก
ชินกับชื่อนี้ไป  เมื่อจบ ม 3 เขาจึงรบเร้า พ่อ ให้พาเขาไปเปลี่ยนชื่อใหม่
เป็นทรงศักดิ์ ตั้งเกศา ซึ่งเขามีความภาคภูมิใจกะชื่อนี้มาก
โดยเฉพาะนามสกุลเขายังคงใช้คำว่า ตั้ง นำหน้า ซึ่งเป็นแซ่เดิม
เช้าวันนั้น นาย ผม เอ้ย ! นายทรงศักดิ์ ออกจากบ้านเพื่อนั่งรถเมล์ไปทำงาน
ระหว่างนั่งรถเมล์ไปทำงาน บ่อยๆที่เขายืนไปจนถึงที่ทำงาน
แม้มีที่ว่างเขาก็ไม่อยากนั่ง   เพราะสุดท้ายเขาต้อง เอื้อเฟี้อลุกให้
แก่ เด็ก สตรี คนชรา อยู่ดี  

เช้าวันจันทร์นี้ก็เช่นกัน ผู้โดยสารค่อนข้างมาก ยืนเบียดกัน
บางคนมือนึงบ้าง 2 มือบ้าง คอยจับโหนราวเหล็กที่อยู่เหนือหัว
กันรถเหวี่ยงไปมา คุณทรงศักดิ์ก็เช่นกันเขายืนจับราว
เหล็กที่อยู่เหนือหัว สายตาก็จับจ้องไปที่หญิงสาวผู้หนึ่ง
ที่เธอก็ไม่ที่นั่ง มือเธอจับราวเหล็กเช่นผู้โดยสารคนอื่นๆ
สายตาเขาจ้องมองที่รักแร้ของหญิงสาวผู้นั้น พร้อมนึกไปต่างๆนาๆ
บางครั้งเขาก็ต้องคอยก้มชะเง้อมองลอดหน้าต่างรถออกไปบ่อยๆ
โดยเกรงว่ารถเมล์จะจอดแถมป้ายให้ ทำให้เขาต้องเสียเวลาเดินย้อนกลับ  

สายตาเขามองรักแร้หญิงสาวจนเพลิน
มาตกใจเอาเมื่อรถเมล์กำลังจะเด่นเลยป้ายที่เขาจะต้องลง
ความตกใจทำให้เขาร้องบอกคนขับด้วยเสียงค่อนข้างดังว่า  “จั๊กกะแร้จอดป้าย ”
ผู้โดยสารต่างเซไปทางหน้ารถ บางคนก็หัวทิ่มลงไป
ที่รถเบรคกระทันหัน เมื่อรถหยุดสนิท ผู้โดยสาร ต่างก็หัวเราะกันครืน  
(วันนั้นทั้งวันนาย ทรงศักดิ์ คิดถึงแต่ ป้ายรถเมล์)
 a#()

สุดยอด

 1h* *fl# 1h*

สุดยอดเลยครัช

ใช่ครับ เราควรจะทำอะไรหลายๆอย่าง

สโบ (https://ioby.org/users/richsbobetball24379465)