อภิโชค เลขเด็ด หวยดัง หวยเด็ด เว็บหวยออนไลน์ คำนวณหวยบนดิน

 *k<//* *tx, r@>

         (https://4upic.com/images/2020/04/04/alb07i.jpg) (https://4upic.com/image/alb07i)
  
         (https://4upic.com/images/2020/04/04/albshG.jpg) (https://4upic.com/image/albshG)

    ต่อไปก็จะเป็นสารพัดพระเครื่อง  ที่จะนำลงให้ชมแบบ ขำ..ขำ  อย่าเป็นจริงเป็นจังมากนัก

    พระองค์นี้  เขาตั้งชื่อว่าพระร่วง กรุสุโขทัย  เนื้อดินเผา  แท้หรือเก๊  ตานำชัยไม่มีความรู้  พระองค์นี้อยู่ในมือตานำชัยมาแล้ว
50  ปีกว่า ๆ  เกือบจะ  60  ปี  เนื้อสวย  เป็นมันวาว  เนื้อแห้งสนิท   พระมีมวลสารมาก    โดยเฉพาะว่านแร่ดอกมะขาม  ที่เห็น
กระจายอยู่ในองค์พระ  ทำให้องค์นี้มองแล้วไม่เบื่อ

    รวมทั้งคราบกรุบาง ๆ  ติดอยู่กับพระองค์นี้มาแต่ดั้งเดิม

     ขำ ๆ.....เดิมน่าจะเป็นพระไม่แท้   แต่เมื่อเก็บรักษามาตั้ง  60  ปี  มาวันนี้พระองค์นี้น่าจะเป็นพระแท้ซะละมั้ง

          (https://4upic.com/images/2020/04/04/albwnP.jpg) (https://4upic.com/image/albwnP)

          (https://4upic.com/images/2020/04/04/alb8i2.jpg) (https://4upic.com/image/alb8i2)

   พระกรุวัดถ้ำเสือ  จังหวัดสุพรรณบุรี

    อยู่ที่ตานำชัยมาประมาณ  50  ปี  เคยทดสอบโดยแช่ลงในน้ำร้อน  ก็จะมีพรายน้ำผุดขึ้นมา  2-3  จุด    เนื้อแห้งสนิท  ยกขึ้นมาจากน้ำ
ก็แห้งเร็ว  พระถ้ำเสือนี่ดูยากมาก  แต่ละองค์นี่ไม่ค่อยเหมือนกันเลย  ทั้งรูปร่างหน้าตา  ผิวพรรณ   ก็แปลกดี  ดูแล้วน่าจะมีพิมพ์พระเป็น
ร้อย ๆ พิมพ์

    ยังมีอีกกรุหนึ่งที่เรียกว่ากรุใหม่  คือกรุเขาดีสลัก  หลายคนก็ยังลังเลว่าเป็นพระจริงหรือพระยัดกรุ  แต่เนื้อหาก็เก่าดี  มีบางคนเอามาให้เช่า
องค์ละเป็นหมื่น  ตานำชัยเช่ามาเป็นกำองค์ละ  500  บาทสมัยนั้น  แต่วันนี้น่าจะเหลือสักองค์สององค์   เดี๋ยวจะลงให้ชม

    แล้วก็มาถึงพระเครื่อง..เรื่องขำ..ขำ  พระถ้ำเสือนี่น่าจะสร้างเยอะมาก  น่าสงสัยว่าสร้างไว้ทำอะไร  สร้างเมื่อไร  ใครสร้าง ทำไมต้องเก็บ
ไว้ในถ้ำ  ไม่มีใครให้คำตอบได้หรอก   อย่างดีก็แค่คำสันนิษฐาน  แม่พิมพ์ก็ไม่เห็น  มวลสารที่สร้างเอามาจากไหน ทำอย่างไรเนื้อพระจึง
แข็งเหมือนหิน  ทั้ง ๆ ที่ปั้นจากดิน  ไม่เหมือนพระที่มาจากถ้ำทางใต้  แถวยะลา  สุราษฎร์ธานี  จะเป็นพระดินดิบ  ยกขึ้นมาเปื่อยยุ่ยหมด

    คำสันนิษฐาน...บางคนบอกว่าน่าจะสร้างในสมัยทวาราวดี  ตั้งแต่ พ.ศ. 2220 โน้น  บางคนบอกว่าน่าจะสร้างสมัยอยุธยา  สมัยพระ
นารายณ์นี้เอง

    ในถ้ำแถวนั้นน่าจะเป็นชุมชนใหญ่  มีคนมาก  เลยช่วยกันทำ  แค่คนสองคนคงทำไม่ไหวหรอก  ตั้งเป็นพันปีมาแล้ว  ก็น่าจะสรุปว่า
คนที่เคยอาศัยอยู่ในถ้ำคงจะสร้างขึ้น  แต่สร้างขึ้นมาทำอะไร นี่น่าคิดนะ  คนสมัยนั้นคงจะยังไม่นิยมเล่นพระเครื่องดอกนา  เกจิอาจารย์
ที่จะปลุกเสก   ก็น่าจะยังไม่มี 

    จริงหรือแค่เรื่องขำ..ขำ    พอ ๆ  กับโควิท-19  มีรากเหง้ามาจากไหนนี่แหละ

      
              
                            

                            


                                                  พระสมเด็จวัดระฆัง   สร้างโดยสมเด็จพุฒาจารย์โต  พรหมรังสี

      ฟังนิทานก่อน

          ในปี พ.ศ.2510  ประเทศไทยได้ส่งกองทหารอาสาสมัคร (จงอางศึก)  ไปร่วมรบกับทหารอเมริกัน  ที่ค่ายเบียร์แคต  ประเทศเวียดนามใต้  พระสมเด็จองค์นี้
ถูกมอบให้กับทหารคนหนึ่งที่ไปร่วมรบในครั้งนั้น    และกลับมาได้อย่างปลอดภัย  ประมาณปี 17-18    ตานำชัยก็ได้พระสมเด็จองค์นี้มาครอบครองต่อ

          เนื้อพระเดิมถูกทาทับด้วยอะไรสักอย่าง เหนียวมาก  ที่ฐานชั้นที่ 2-3  จะมีแผ่นทองคำเปลวปิดไว้  ยังมองเห็นร่องรอยอยู่

          พระองค๋นี้ถูกล้างขัดสี   เพื่อให้เห็นองค์พระชัดเจน  ทั้งด้านหน้าและด้านหลัง  แต่ก็ขัดออกไม่หมด  ยังเห็นลาง ๆ  ทำให้องค์พระมองแล้วยังทึบ ๆ อยู่

          ส่วนความเก่า  จากที่ผ่านมือมาถึงปัจจุบันก็  60  ปี  ก่อนจากนี้ไม่รู้เท่าไร

          ถ้าไปถามเซียนพระ   ก็ต้องบอกว่าเก๊แน่นอน   เพราะผิดพิมพ์

แต่พระองค์นี้ก็มีอะไรแปลก  ๆ   น่าศึกษาอยู่ไม่น้อย    มาดูกันต่อไป

                       (https://4upic.com/images/2020/04/08/algog7.jpg) (https://4upic.com/image/algog7)

                       (https://4upic.com/images/2020/04/08/algFRu.jpg) (https://4upic.com/image/algFRu)

      (https://4upic.com/images/2020/04/07/al3kLl.jpg) (https://4upic.com/image/al3kLl)

      (https://4upic.com/images/2020/04/07/al3y9e.jpg) (https://4upic.com/image/al3y9e)

         พระสมเด็จพิมพ์พิลึกกึกกือ


  ความเป็นมาหรือจะเรียกว่านิทานก็ยังไหว

        ประมาณปี  2500  ปลาย ๆ  น่าจะ 2508-2509  จังหวัดยะลายังเป้นจังหวัดเล็ก ๆ  ชุมชนในตัวจังหวัดยังไม่หนาแน่น
รถมอเตอร์ไซด์คันเล็ก ๆ  50 ซีซี.  พอจะเริ่มมีใช้กันแล้ว  บริเวณรอบ  ๆ  ตัวเมืองยะลา  จะล้อมรอบด้วยสวนยางพาราเป็นส่วนใหญ่
ถนนรอบตัวเมืองก็จะเป็นถนนดิน  บางแห่งก็เป็นลูกรัง

        วันหนึ่งเพื่อนของผู้เขียนได้ออกไปนอกเมือง  เกิดอาการอยากจะถ่ายเบาขึ้นมา  เลยแวะไปยืนถ่ายเบาที่โคนต้นยางพารา
ตาก็เหลือบไปเห็นที่โคนต้นยางพารามีกระป๋องใบหนึ่งวางซุกอยู่   เป็นกระป๋องที่ซุกไว้นานแล้ว  เกรอะไปด้วยดินโคลน
ด้วยความสงสัยจึงหยิบขึ้นมาเปิดดู    ก็พบว่าในนั้นมีพระพิมพ์สมเด็จอยู่จำนวนหนึ่ง   แต่จะสักกี่องค์จำไม่ได้แล้ว

        และวันที่ผู้เขียนไปเยี่ยมที่บ้าน เพื่อนก็เล่าเรื่องนี้ให้ฟัง   และหยิบพระสมเด็จมาให้ดู   เป็นพระพิมพ์ที่ลงรูปให้ดนี่แหละ
สัก 5-6  องค์  ดูแล้วก็วิจารณ์กันไปพลาง หัวเราะกันไปพลาง  เพราะเป็นพิมพ์พระที่ไม่เคยเห็นมาก่อนในชีวิต  พิมพ์แปลก ๆ
พระหัวโต ๆ  สรุปไม่มีใครสนใจ    เพียงแต่ฉงนว่าพระนี้มาอยู่ใต้ต้นยางพาราได้อย่างไร  ห่างไกลบ้านคน  แถวนั้นมีมุสลิม
อาศัยอยู่ทั้งนั้น  เมื่อหาคำตอบไม่ได้ทุกอย่างก็จบ  ผู้เขียนก็ได้แต่ขอพระมาดูขำ ๆ  องค์หนึ่งเท่านั้น

       ได้พระมาแล้วก็เก็บไว้  นาน ๆ หยิบมาดูทีหนึ่ง   ขำ ๆ แล้วก็วางไว้  เวลาผ่านไป  พระองค์นี้มาอยู่ในความครอบครอง
50  กว่าปีแล้ว

       เลยนำมาเผยแพร่ให้ชมกันเป็นครั้งแรก   พระอะไรก็ไม่รู้   ดูขำ....ขำ

 *k<//* *tx, r@>

                                   (https://4upic.com/images/2020/04/09/alcPdC.jpg) (https://4upic.com/image/alcPdC)


                           พระลาวตกรถ    พระที่ขำยิ่งกว่าขำ...ขำ

      ก็น่าจะประมาณตั้งแต่ปี พ.ศ.2500  มาโน้นแหละ  ที่เราจะเริ่มรู้จักพระลาวตกรถ  (ใครตั้งชื่อก็ไม่รู้)
เดิมแรกเมื่อเราไปนั่งกินอาหารในร้านอาหาร  ก็จะมีผู้หญิงแต่งตัวโทรม ๆ เสื้อผ้าสกปรก  หน้าตามอมแมม
สีหน้าแววตามีท่าทางเศร้าสร้อย  จะอุ้มลูกมาคนหนึ่ง  แล้วก็จูงมาคนหนึ่ง  เข้ามายื่นพวงพระ  หรือถุงใส่พระ
ให้เราดู  บอกว่าเดินทางมาแล้วหมดเงิน  ไม่มีเงินซื้อข้าว   ไม่มีเงินเสียค่ารถ  เลยต้องเอาพระที่ติดตัวมา
ปล่อยในราคาถูก ๆ

     พอเราหยิบพระมาดู   โอโอ้...ตะลึงเลยเชียวละ  เนื้อพระนี่เก่ามีสนิม มีคราบกรุจับเขลอะ  กรอบที่ใส่
พระก็หลุดร่อน  พระบางองค์ถักด้วยลวดมัดล้อมองค์พระไว้  ลวดก็เก่าเป็นสนิม  หลายคนเห็นเข้ารีบควักตัง
จ่ายเลยละ  ราคาก็ไม่แพง สัก 20-30 บาทประมาณนี้  (สมัยโน้นก็ถือว่าเยอะนะ)  ดีอกดีใจที่ได้ของดีมาใช้
ในราคาไม่แพง  รีบนำมาอวดกันที่บ้าน

     พอเจอกับเพื่อน   จ๊ะเอ๋...ต่างคนต่างมีกันคนละพวง  ชักใจแฟบ  วันหลัง ๆ ไปกินข้าวที่ร้านเจออีก  คราวนี้
เป็นผู้ชาย  มาในลักษณะเดียวกัน    พระก็คล้าย ๆ กัน  เอ๊ะ  จะตกรถอะไรกันนักหนานี่

     กว่าจะรู้ว่าเป็นกระบวนการ  โดนกันไปหลายต่อหลายคน  สมัยโน้นมันไม่มีสื่อ  จะศึกษาเรื่องพระก็ไต่ถาม
กันไปมา  ได้พระใหม่มาสักองค์ก็ต้อง "แห่" ไปถามคนโน้น คนนี้  ดีหรือไม่ดี  แท้หรือไม่แท้  เจอคนดีก็รอด
ตัวไป  เจอคนไม่ดีก็จะบอกว่านี่เป็นพระปลอม  เขาสร้างใหม่ขึ้นมา (ความจริงเป็นพระแท้) เจ้าของพระก็ใจหาย
เชื่อว่าเป็นความจริง   แล้วคนดูพระก็จะเล่านิทานอะไรต่อมิอะไรจนเราเคลิบเคลิ้ม  สุดท้ายก็จะบอกว่า

      "นี่พี่สงสารน้องนะ   อยากจะให้มีพระดี ๆ ไว้ใช้  ของพี่มีองค์หนึ่ง  พระดีพระแท้  ให้น้องไปใช้  องค์นี่
พระปลอมแลกกับของพี่ก็ได้"

       สุดท้ายเสร็จเซียน   เอาพระดีไปแลกกับพระเก๊  เซียนพระแบบนี้มีจริง ๆ    และมากด้วย

       พระลาวตกรถ  หากินได้อยู่หลายปี   และเชื่อได้ว่าทุก ๆ บ้าน   ที่นิยมพระเครื่อง   ก็มักจะมีพระตกรถ
ติดอยู่ในบ้าน

       บางครั้งเมียไปกินข้าว   เจอพระพวกนี้เข้า  รู้ว่าสามีชอบเล่นพระ   ก็ซื้อหามาฝาก  อย่างนี้ก็มี  สามี
เห็นแล้วก็พูดไม่ออก   กลัวเมียจะเสียใจ  ก็ได้แต่แอบซุกพระทั้งพวงไว้เงียบ ๆ บนหิ้งพระ

 #llj.k R,F._iY R,F._iY

         (https://4upic.com/images/2020/04/10/alpqC7.jpg) (https://4upic.com/image/alpqC7)

         (https://4upic.com/images/2020/04/10/alpAzu.jpg) (https://4upic.com/image/alpAzu)


        พระสมเด็จพิมพ์ปรกโพธิ์  หลวงปู่โต๊ะ  วัดประดู่ฉิมพลี   สร้างปี  2518  
         ปลุกเสก  5  ไตรมาส

      เรื่องนี้เกิดขึ้นน่าจะประมาณปี พ.ศ. 2529-2530  สมัยนั้นพระหลวงปู่โต๊ะยังไม่ดังเปรี้ยงปร้าง  ยังมีคนรู้จักน้อย  มีการลงโฆษณาขายพระ
ทางหนังสือพิมพ์ลานโพธิ์ค่อนข้างถี่   ผู้เขียนพร้อมเพื่อนสี่ห้าคนที่นิยมชมชอบพระเครื่องก็มีแผนเดินทางไปที่วัดนี้  โหนรถเมล์กันไป  ไล่กันไป
ตั้งแต่วัดโพธินิมิตร (หลวงพ่อฑูรย์)  แล้วไปวัดปากน้ำ  ลงรถเมลย์แล้วเดินเข้าไป  ดูวัดปากน้ำเสร็จก็ไปวัดประดู่ฉิมพลี  มีทางทะลุถึงกัน เดินข้าม
คลองชลประทาน  ประตูน้ำชลประทาน  (ถ้าจำไม่ผิด  เพราะนานมากแล้ว)  แล้วก็เข้าถึงวัดประดู่ฉิมพลี

       เข้าไปในวัดก็จะมีที่ให้เช่าบูชาพระเครื่องอยู่ทางซ้ายมือ   เป็นศาลาหรืออะไรสักอย่าง  ต้องเดินขึ้นบันไดไปสี่ห้าขั้น  ชะเง้อดูก็มีคนเช่าบูชา
อยู่สัก 4 ถึง 5 คน  มีพระมากมายหลายพิมพ์วางใส่ถาดเรียงรายให้เลือกเช่าหาบูชา  ทั้งเป็นองค์  ทั้งเป็นกล่อง  บางส่วนก็มีรอยคราบปลวกกัดกิน
ผู้เขียนก็เลือกเช่ามามากมายหลายพิมพ์  สักประมาณ  30  องค์ได้  ส่วนใหญ่จะเลือกพระที่เป็นองค์เล็ก  เพราะไม่ชอบพระองค์ใหญ่ ๆ เพราะหนัก
เหมือนที่เคยปล่อยพระหลวงพ่อทวดรุ่นเตารีดใหญ่ไปหมด  ไม่เก็บ  เก็ยแต่เฉพาะเตารีดเล็กอย่างเดียว  เพื่อนที่ไปด้วยเขาเช่าพระปิดตาจัมโบ้
เนื้อเกสร   ผู้เขียนจะเช่าพระปิดตารุ่นปลดหนี้   เพื่อนเขาเช่ารูปเหมือนหลวงปู่โต๊ะพิมพ์ใหญ่   ผู้เขียนจะเช่าพิมพ์เล็ก

       หลังจากนั้นสี่ห้าปี   มีการบูมหลวงปู่โต๊ะขึ้น    ปรากฏว่าที่มีราคาเป็นหมื่น ๆ  ล้วนเป็นพิมพ์ใหญ่   พิมพ์จัมโบ้  ที่พิมพ์เล็ก ๆ  แค่หลักร้อย
หลักพัน   เพื่อนที่ไปด้วยกันหัวเราะชอบใจกันใหญ่

       ตลอดเวลาที่เลือกเช่าพระก็มีคนเวียนขึ้นเวียนลงอยู่เรื่อย ๆ  หลัง ๆ นี้ก็น่าจะมีคนเป็นสิบ ๆ คน    เช่าพระกันเสร็จก็ชวนกันกลับ  พอลงมาถึง
ขั้นล่างสุด  ที่วางรองเท้าไว้   ปรากฏว่ารองเท้าของเพื่อนที่ไปด้วยกันหายไปแล้ว  มีคนเจตนาเอาไป  หรือใส่ผิดไปไม่อาจทราบได้  คราวนี้ละได้เรื่อง
ทำยังไงดีละ    จะเดินโดยไม่ใส่รองเท้าก็คงจะไม่ไหว  เพราะกว่าจะถึงที่จอดรถเมล์ตั้งไกล

       มองซ้ายมองขวา  เพื่อนก็เลยบอกว่าเสี่ยงดวง  คนเอาของเราไป  เราก็ต้องเอาของคนอื่นบ้าง  พอปลอดคนก็ตัดสินใจใส่รองเท้าคู่หนึ่งที่พอดีเท้า
(รองเท้าแตะ) โกยออกจากวัดเร็วจี๋  ออกมาหอบอยู่นอกวัด  พร้อมหันไปบอกว่า  "ขอโทษนะ  ไม่ได้ลักขโมย  แต่ทำเพราะความจำเป็น  รองเท้าไหน
ที่เหลืออยู่  ก็ใส่ไปเถอะ"

       ยังนึกไม่ออกตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้  ว่าคนที่กลับออกมาแล้วรองเท้าหายจะทำอย่างไร

       พระที่เช่ามาก็เอาแจกจ่ายคนโน้นคนนี้   เหลือเก็บไว้ไม่กี่องค์    เก็บไว้ที่บ้าน  สุดท้ายก็มาโดนคนที่แฝงตัวว่าเป็นช่าง  แอบหยิบไปเสียหลายองค์
ที่พอนึกออกก็มีพระปิดตาปลดหนี้  พระศิวลี  พระพิมพ์กลีบบัว ฯลฯ   เดี่ยวนี้พระเหล่านี้ก็มีราคาหลายตังอยู่

       พระองค์ที่โชว์นี่ใส่ตลับ ใส่สร้อยไว้   จึงอยู่ยงมาจนถึงวันนี้

       เรื่องขำ ๆ   เกี่ยวกับการไปเช่าพระหลวงปู่โต๊ะ ก็มีแค่นี้   เล่าไว้เป็นเรื่องขำ...ขำเท่านั้น

      ปัจจุบันพระองค์นี้ราคาหลายพันแล้วนะ   อาจจะถึง 7-8  พัน  หรือกว่านี้   ถ้าเซียนพระขายให้เรา  แต่ถ้าเราไปขายให้เซียนพระนี่
น่าจะได้แค่ 2-3  พัน  คนธรรมดาเข้าไปขายพระนี่  เซียนจะกดราคาต่ำที่สุด  ถ้าเราไม่ขาย  ก็อย่าหวังว่าจะขายได้ที่อื่นอีก  เพราะเซียน
เขาจะถึงกันหมด  เขาจะวางยาคนไปขายพระ  จนสุดท้ายก็ต้องขายให้เขาราคาถูก ๆ อยู่ดี

       เซียนพระก็จะเป็นแบบนี้   ทั้งเซียนที่แลกเปลี่ยนพระ   ทั้งเซียนซื้อขายพระ  ตานำชัยไม่คบหากับเซียนพระมานมนานหลายสิบปีแล้ว
เพราะสาเหตุนี้  สังคมพระเครื่องเป็นสังคมคนกินนคนที่โหดร้ายที่สุด  ใครไม่เก่งจริงอยู่ยากมาก

                             (https://4upic.com/images/2020/04/13/aqjocT.jpg) (https://4upic.com/image/aqjocT)


                           โควิดระบาด   อย่าลืมสวมใส่หน้ากากอนามัย

         พระองค์นี้เป็นพระที่แปลกที่สุดในบรรดาพระที่สะสมมา   นอกจากจะแปลกที่สวมใส่หน้ากากกันโรคโควิด
เหมือนกับจะรู้ล่วงหน้าว่า  สักวันหนึ่งประเทศไทยจะเจอกับโรคนี้  จึงเตือนภัยไว้ล่วงหน้า (จริง ๆ เพิ่งสังเกตเห็น
ตอนถ่ายรูปนี้แหละ)พระองค์นี้ยังมีเนื้อหาที่แปลก   เนื้อขาวใสเหมือนงาช้าง  สวยงามมาก ทั้งยังแข็งเหมือนหิน  
แข็งมาก  เอาเล็บขูดนี่ไม่มีความรู้สึกเลย

         อายุอานามก็น่าจะเก่า เพราะอยู่กับตานำชัยมาก็ 50  กว่าปีแล้ว  ยังจำได้ตอนมาใหม่ ๆ  ก็เป็นพระเนื้อผงธรรมดา
แต่เวลาผ่านไปมาดูอีกที    แข็งเป็นหินสีงาช้างแล้ว

        ด้านหลังจะมีรอยยุบเป็นหลุม ๆ   ทุกรอยยุบจะมีก้อนมวลสารลอยเด่นอยู่  แผ่นหลังเรียบแข็ง  ส่วนจะเป็นพระที่ไหน
ยังไม่ค่อยชัด  แต่พิมพ์ทรงคล้าย ๆ ของวัดสะพานสูงบางแคพิมพ์หนึ่ง  แต่ก็ไม่ใช่ของวัดนี้

        พระองค์นี้น่าจะเป็นพระที่พกติดตัวป้องกันโรคโควิดได้

        ก็ลงให้ให้ดูแค่ขำ...ขำ

  


                                        (https://4upic.com/images/2020/04/17/aqPfTr.jpg) (https://4upic.com/image/aqPfTr)

                                        (https://4upic.com/images/2020/04/17/aqPjsQ.jpg) (https://4upic.com/image/aqPjsQ)

         ตำนาน.....ความเชื่อ......ความจริง...และความศรัทธา

         ตาขุนลก   ผู้พาหลวงปู่ทวดไปบวชที่วัดท่าแพ  อ.เมือง จ.นครศรีธรรมราช

ประวัติตาขุนลก
             

    ท่านเป็นชาวจีนฮกเกี้ยนที่ได้เข้ามารับราชการในเมืองนครในสมัยสมเด็จพระเจ้าปราสาททอง สมัยกรุงศรีอยุธยา มีหน้าที่เกี่ยวกับนา
ตำแหน่งสูงสุดที่ปรากฏใน พ.ศ. 2191 มีบรรดาศักดิ์เป็นพระหรือออกพระ นับถือศาสนาพุทธ มีบ้านพักอาศัยอยู่ในบริเวณบ้านวัดสพ
เป็นบริเวณที่ตั้งบ้านเรือนของข้าราชการกรมนาของเมืองนคร ท่านมีส่วนในการพัฒนาการทำนาของชาวนา
จนเป็นที่เคารพนับถือของชาวนครทั่วไป ท่านเสียชีวิตในปี พ.ศ. 2206 หลุมศพของตาขุนลก ตั้งอยู่ที่ หมู่ที่ 4 บ้านมะม่วงสองต้น
อำเภอเมืองนครศรีธรรมราช

   ชื่อเต็มของตาขุนลกตามศิลาหน้าหลุมศพว่า “ยี่กุน” เป็นชื่อจีนดั้งเดิมของท่านซึ่ง อีกชื่อหนึ่งซึ่งเป้นชื่อรองที่ชาวจีนส่วนใหญ่
มักนิยมเรียกคือ “ลก”  มีความหมายว่ามั่งคั่งด้วยสมบัติและบริวาร คำว่าขุนเป็นตำแหน่งทางศักดินาที่ท่านรับราชการในเมืองนครศรีธรรมราช
และยังพ้องกับชื่อของท่านด้วย

      ชื่อของท่านจึงได้เรียกขานกันว่า “ขุนลก” ส่วนคำว่า “ตา” นำหน้าชื่อ “ขุนลก” นั้นเป็นคำสรรพนามที่คนใต้ใช้เรียกผู้เฒ่าสูงอายุ
ในทำนองเดียวกับคำว่า ปู่ ทวด เจ้า อุ้ย ชื่อพระขุนลกปรากฏในประวัติหลวงพ่อทวดคือ ท่านพร้อมด้วยญาติพี่น้องรับเป็นเจ้าภาพ
อุปถัมป์บวชหลวงพ่อทวด

 
     ชาวฮกเกี้ยนเป็นจีนกลุ่มแรกที่ได้อพยพเข่ามาตั้งหลักแหล่งในเมืองนคร ซึ่งมีหลักฐานที่เด่นชัด ก็มีมาตั้งอยู่สมัยอยุธยา
บริเวณที่มีชาวจีนฮกเกี้ยนอาศัยอยู่นอกจากท่าตีน-ท่าวัง ก็มีที่ตำบลพระเสื้อเมือง และตำบลนา (ปัจจุบันรวมเป็นตำบลในเมือง)
ชาวจีนที่อพยพเข้ามาอยู่ในภาคใต้ของไทยมีอิทธิพลทางด้านเศรษฐกิจสังคม และวัฒนธรรมของท้องถิ่นอยู่ไม่น้อย เช่น
ในด้านการเกษตร การทำนา คนจีนเป็นผู้นำจอบเข้ามาใช้เรียกว่า จอบหัวหมู


 ความเชื่อ


     ชาวนา ชาวบ้าน ไม่ว่า ไทย พุทธ จีน อิสลาม ในบริเวณทุ่งปรัง มีความเชื่อและปฏิบัติต่อตาขุนลกสืบต่อกันมาจนเป็นประเพณี
ตั้งแต่สมัยโบราณกล่าวคือ ในฤดูทำนาตอนพักเที่ยงวัน ชาวนาที่นำอาหารกลางวันมา ก่อนที่จะกินจะแบ่ง
ข้าวหยิบหนึ่งกับข้าวขนาดปลายช้อนวางลงบนใบไม้หรือใบตอง แล้วเอ่ยชื่อตาขุนลกให้วิญญาณของท่านมารับแล้วจึงจะกิน
ชาวทุ่งปรังนับถือและปฏิบัติต่อตาขุนลกเสมอมา

      แต่ในปัจจุบัน ความเจริญทางด้านวัตถุบ้านที่อยู่อาศัยได้รุกเข้าสมทบไปในเขตที่เคยเป็นทุ่งนาทุกที การทำนาก็มีน้อยลงไปตามลำดับ
ความเชื่อและประเพณีที่เกี่ยวเนื่องกับตาขุนลกก็ลดน้อยถอยลง จนชาวเมืองนครส่วนใหญ่ไม่รู้จักตาขุนลกกันแล้ว คงเหลือแต่ความเชื่อ
ของคนบางกลุ่มที่ตกทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณเช่นกัน

       องค์การบริการส่วนตำบลมะม่วงสองต้นเล็งเห็นถึงความสำคัญของโบราณสถานและโบราณวัตถุที่จะรำลึกถึงคุณความดีของตาขุนลก
จึงคิดจะปรับปรุงให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวของตำบลมะม่วงสองต้นสืบไป


แนะนำของเก่า

       จอบหัวหมู เป็นจอบชนิดหนึ่งที่จีนมีใช้มาร่วมพันกว่าปีแล้ว ใบจอบหนา ฐานขอบเรียกเป็นเส้นตรงคล้ายจอบธรรมดา
แต่มีขนาดสั้นกว่า ช่องใส่ด้ามจอบต่างกับจอบงธรรมดาที่มีช่องใส่อยู่ด้านบนในแนวตั้ง (ลักษณะเดียวกับเสียม)
ด้ามจอบจะเป็นไม้ชิ้นเดียว ส่วนปลายที่ติดกับใบจอบจะโค้งงอเป็นมุมฉากลักษณะเช่นนี้เหมาะสมกับการใช้งานแต่งคันนา
ขุด หรือพรวนดินในนาที่มีน้ำขัง น้ำจะไม่กระเซ็นใส่ผู้ใช้ และยังช่วยผ่อนแรงในการใช้ดีกว่าคันจอบธรรมดา
จีนเรียกจอบชนิดนี้ว่า เปาะ


        ปัจจุบันมีการทำนาด้วยแรงคนน้อยลง จึงมีการใช้จอบกันน้อยลง

หมายเหตุ   บทความทั้งหมดข้างบนนี้   ตัดทอนมาจากบทความขององค์การบริหาร
ส่วนตำบลมะม่วงสองต้น  อำเภอเมือง  จังหวัดนครศรีธรรมราช  อ้างอิงมาเพื่อเผยแพร่
ความเชื่อและศรัทธาต่อตาขุนลกให้ก้ว้างขวางออกไป  ขอขอบคุณมา ณ โอกาสนี้

                                     (https://4upic.com/images/2020/04/19/aqNyp2.jpg) (https://4upic.com/image/aqNyp2)


                      หลวงปู่แหวน สุจิณโณ    พระดีที่ถูกทำให้ลืม

                                          (https://4upic.com/images/2020/04/22/aqYRp7.jpg) (https://4upic.com/image/aqYRp7)

                                 โควิด  เจ้าตัวร้าย.........แต่ก็พ่ายหัวนอโม

      หัวนะโม  หรือหัวนอโม     ประดับไว้บนแหวน  เป็นหัวนะโมรุ่นเก่า   แต่อาจจะไม่โบราณ  แต่ก็นานพอสมควร
หัวบนเป็นเนื้อเงินยวงเก่าแน่นอน  ใต้หัวนะโมเป็นรอยบากยาว    ตัวเรือนเป็นทองเหลือง    ส่วนหัวนะโมล่าง  เป็นเนื้อเงินหรือไม่   ไม่แน่ใจ
ใต้หัวนะโมเป็นยันต์อุ  น่าจะสร้างโดยเกจิอาจารย์รุ่นก่อน  ส่วนตัวเรือนเป็นนาค

      จะมีมานานเท่าไรไม่รู้    แต่หยิบมาประดับเรือนแหวนก็เลย  60  ปีไปแล้วละ  ติดตัวมาตั้งแต่รุ่นหนุมกะทง  มาหลัง ๆ  ต้องเลิกใช้เพราะ
คับนิ้ว  จะรื้อทำใหม่ก็เสียดายศิลปรุ่นเก่า  เลยเก็บไว้เป็นที่ระลึก

 *k<//* *k<//* r@>

             ที่ไม่มีจะให้มี......ที่มีจะให้ไม่มี

ก็แค่พระเครื่อง...เรื่องขำ-ขำ

         บอกก่อน  เขียนให้อ่านเพลิน ๆ   ช่วงโกวิด-19  เท่านั้น  ไม่มีข้อมูลอ้างอิง  ไม่มีหลักวิชาการ
อาศัยแต่ประสบการณ์ที่เคยพบ  เคยเห็นมาเท่านั้น   อาจจะเหมือนใคร  หรือไม่เหมือนใคร
ไม่ยืนยันว่าถูกหรือผิด...คิดเอาเอง

หลวงปู่ทวดวัดช้างให้  รุ่นทะเลซุง  ปี  2508   มีหรือไม่มี

ถ้าบอกว่า..ไม่มี  ไม่เคยพบ  ไม่เคยเห็น  กลุ่มที่เล่นรุ่นทะเลซุง  ก่นกันตรึมแน่
น่าจะเหมือน ๆ  กับ  สมเด็จวัดพระแก้ว  สมเด็จวังหน้า  ที่ถึงวันนี้ยังไม่มีใครยอมใคร

พระเครื่อง  เรืองขำ..ขำ  มันจึงอยู่ตรงนี้แหละ

      ตั้งแต่ปี   2505  ถึงปี 2540  ผู้เขียนอยู่ในท้องที่จังหวัดยะลา  เดินขึ้นเดินลงวัดช้างให้จนบันไดเป็นเทือก
ย่ำแผงพระในตัวเมืองยะลา  เหมือนไปจ่ายตลาดสด

      บอกตรง ๆ  ไม่เคยเห็นพระพิมพ์นี้เลย  ไม่ว่าที่ไหน   นี่ถือว่าเป็จุดบกพร่องที่ไม่น่าให้อภัย

      พายุเกย์  เกิดเมื่อปี   2532   หลวงปู่ทวดสร้างปี  2508  มาตั้งชื่อตามพายุเกย์ว่า "รุ่นทะเลซุง"
ห่างกันหลายปีเหลือเกิน    ก่อนนี้ไปอยู่ไหนมา

      หลวงปู่ทวด   สร้างปี  2508  แล้วบอกว่าอาจารย์ทิมแจกให้คนโน้น  คนนี้  ในรอบ  10  ปี  พระองค์นี้
ไม่โผล่ออกมาให้เห็นบ้างหรือ

      ประสบการณ์จริง ๆ ....หลวงปู่ทวดรุ่นทะเลซุง  พิมพ์หลังเจดีย์  มีหูในตัว  ด้านหน้ามีรูปหลวงปู่ทวดถือ
ลูกแก้ว  รูปหลวงพ่อทวดถือลูกแก้วนี่  เป็นของวัดพะโคะเขา   แล้วรูปเจดีย์นี่ก็น่าจะเป็นเจดีย์โบราณของวัด
พะโคะมากกว่าจะเป็นเจดีย์วัดช้างให้
 
      และในปี  2508  คนภาคใต้เขามักจะเรียกชื่อว่าหลวงพ่อทวด    หลวงปู่ทวดนี่  เป็นคำเรียกของคนภาคกลาง  
จนถึงบัดนี้จะเห็นว่าพระที่ออกจากวัดช้างให้ยังเรียกหลวงพ่อทวด  แต่แถวภาคกลางเขาเรียกหลวงปู่ทวด

      และชื่อหลวงพ่อทวดนี้   ก็เป็นชื่อที่หลวงพ่อทวดบอกกับท่านอ.ทิมว่า  พระเครื่องที่สร้างขึ้นนี้   ให้เรียกชื่อว่า
"หลวงพ่อทวด"

      เคยแซวเล่นกับหลวงพ่อทวดว่า  " แหม  ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ภาคกลางนี้   แก่ขึ้นเยอะนะ  จากหลวงพ่อมาเป็น
หลวงปู่แล้ว"   หลวงพ่อทวดท่านคงจะนึกขำอยู่เหมือนกัน  ท่านคงจะบ่นว่า "ทะลึ่งจริงนะลูกคนนี้"

      แต่แถววัดพะโคะเขาก็เรียกหลวงปู่ทวดนะ   เพราะสมเด็จเจ้าพะโคะ  เดิมชื่อว่า "ปู"

      สรุปแล้วพายุเกย์ก็ไม่ได้โหดร้ายจนเกินไป   อย่างน้อยก็ได้มีพระรุ่นทะเลซุง ไว้ปกป้องกันภัย

      อย่าเอาเป็นเรื่องจริงจัง...เพราะมีคนเขาพูดไว้ว่า  "สิ่งที่เห็นว่าไม่มี   ไม่ใช่จะไม่มี"



                     (https://4upic.com/images/2020/04/25/aqiST7.jpg) (https://4upic.com/image/aqiST7)


                     (https://4upic.com/images/2020/04/25/aqiasu.jpg) (https://4upic.com/image/aqiasu)

            หลวงปู่ทวด  พิมพ์ก้ามปู    เป็นพิมพ์หนึ่งของหลวงปู่ทวดรุ่นทะเลซุง

                                              (https://4upic.com/images/2020/04/24/aq8L5o.jpg) (https://4upic.com/image/aq8L5o)


                    หลวงพ่อทวดวัดช้างให้  หลังตัวหนังสือ ปี  2524
                                  กฤตยานุภาพเกินบรรยาย




ไม่เคยเจอหน้ากันมาตั้งเกือบ  40  ปี   อยู่ ๆ โผล่พรวดขึ้นมา  ใคร ๆ ก็ต้องตกใจ  !!!!!!!

นี่ก็เป็นพระเครื่อง  เรื่องขำ..ขำ  อีกเรืองหนึ่ง

ฟังและคิดอย่างมีสติ  ใช้วิจารณญานและเหตุผลในการคิด

นี่เป็นหนึ่งในหลาย ๆ เรื่อง  สำหรับผู้ที่เคารพและศรัทธาหลวงพ่อทวดวัดช้างให้  จังหวัดปัตตานี

 *k<//* *k<//* *k<//*

                    ต้นหูกระจง...ควรปลูกห่าง ๆ บ้าน


          วลีขำ..ขำ  เหมาะกับวงการพระจริง ๆ

                             +++++++++++

     เห็นวลีนี้ทีไร  อดขำตัวเองไม่ได้   สมัยเล่นพระใหม่ ๆ  ชอบฟังนิทานต่าง ๆ
ฟังแล้วเคลิ้มเป็นจริงเป็นจัง    คือเชื่อเสียทุกเรื่อง

      เข้าวงการพระใหม่ ๆ   ไม่เคยรู้เรื่องพระ  แต่อยากศึกษาเรื่องพระ  สมัยนั้น
พ.ศ. 2507  ไม่มีตำราพระ  แต่มีหนังสือพระเป็นเล่มขายแล้ว   ก็หามาอ่าน  เขา
มักจะแนะนำให้หาพระกรุเป็นส่วนใหญ่   บอกพระกรุดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้  ก็เลย
ฝังหัวละทีนี้

     ช่วงนั้นเป็นช่วงที่หลวงพ่อทวดวัดช้างให้กำลังดัง  ไปเช่าที่วัดนี่ราคาถูกมาก
องค์ละ 5 บาท 10 บาท  ไปวัดแต่ละทีได้มาเป็นกอง  จำได้ว่าเช่ามาไม่ต่ำกว่า
40-50  เหรียญ  ทุกรุ่นทุกพิมพ์  (แต่สมัยนั้นรับราชการ  เงินเดือน 450  บาท
พอ ๆ กับราคาทองคำบาทละ  450  บาท)

    แต่นิสัยแปลกที่แก้ไม่หาย   คือได้มาแล้วแจกหมด  เห็นหน้าใครก็อยากจะแจก
พระสมเด็จวัดระฆัง รุ่น  108 ปี  รุ่น  118 ปี  122  ปี   รุ่นเสาร์ 5 ตามไปเช่าถึง
วัดระฆังทุกรุ่น  อย่างรุ่น  122 ปีนี่  คนแย่งกันเช่าพระจนรั้วกันพังทะลาย  ต้อง
ประกาศหยุดให้เช่า  แต่มาวันนี้แทบไม่เหลือให้เห็น  แจกหมด

    เหมือนฟ้าบันดาล   มีเซียนพระ(ประเภทต้มตุ๋น)มาเช่าบ้านอยู่ตรงข้ามกับบ้าน
พอรู้ว่าสนใจเรื่องพระกรุ  ก็เลยมานั่งคุย แนะนำให้ความรู้เรื่องพระกรุ  พร้อมกับ
นิทานต่าง ๆ มากมาย  มีพระกรุรุ่นต่าง ๆ มาให้ดู  ถ้าชอบแลกได้ทุกองค์  แลก
กับพระหลวงพ่อทวดก็ได้

    ก็อย่างว่าหลวงพ่อทวดเป็นพระใหม่  พระกรุเป็นพระเก่าหายาก  เขาบอกว่าแท้
ก็แลกไป  หลวงพ่อทวด 2-3 เหรียญกับพระกรุ  1  องค์

    จนสุดท้ายหลวงพ่อทวดที่เช่ามาก็หมด   ที่วัดก็ไม่มีแล้ว   แต่ได้พระกรุมาเป็นกอง

    พอชักจะมีความรู้เรื่องพระ   จึงซาบซึ้งจริง ๆ  ว่า  "ต้นหูกระจง  ต้องปลูกไกล ๆ บ้าน"
เพราะพระหลวงพ่อทวดนั้นเป็นของแท้  เช่ามาจากวัด  แต่พระกรุนั้นเป็นของปลอม  ปั้น
มากับมือ

    เพราะเล่นพระด้วยหู.....ชอบฟังแต่ตำนาน....สุดท้ายก็จะได้พระเก๊มาแขวนคอ

    หลัง ๆ เลยหยุดเสวนากับเซียนพระ   เช่าหาพระกับวัดอย่างเดียว  หลวงพ่อไหนดัง
ก็เดินทางไปถึงวัด  หยุดหาพระกรุ  ไม่เล่นพระแผง  ไม่ซื้อพระห้าง  เข็ดจริง ๆ ให้ดิ้นตาย

   เช่าพระจากวัดไม่ต้องคิดมาก  ถือว่าทำบุญให้วัด  ได้พระเป็นของแถม ใหม่วันนี้   อีก
50  ปี  เป็นพระเก่ามีราคา   ไม่ต้องนั่งพิสูจน์แท้เทียมให้ปวดหัว

   ในชีวิตเช่าพระทำบุญจากวัด  น่าจะไม่เกิน  200,000  บาท  ได้พระมาเป็นหมื่นองค์
มาวันนี้ให้เช่าพระหลวงพ่อทวดวัดช้างให้  ไปสัก  10  เหรียญ  ก็น่าจะคุ้มทุนแล้ว  ที่เหลือ
ถือว่ากำไรบานเบอะ

   ก็ฝากไว้สำหรับคนที่ชอบปลูกหูกระจงข้างบ้าน

   ขอบคุณผู้ที่คิดค้นวลีนี้ขึ้นมา.....ขำจริง ๆ


                

                      (https://4upic.com/images/2020/04/26/aq5bca.jpg) (https://4upic.com/image/aq5bca)

                      (https://4upic.com/images/2020/04/26/aq5ev9.jpg) (https://4upic.com/image/aq5ev9)

                      (https://4upic.com/images/2020/04/26/aq5QPo.jpg) (https://4upic.com/image/aq5QPo)

             (https://4upic.com/images/2020/04/26/aq502X.jpg) (https://4upic.com/image/aq502X)

             (https://4upic.com/images/2020/04/26/aq5YO3.jpg) (https://4upic.com/image/aq5YO3)


              เหรียญพระครูกาชาด  (ย่อง)  วัดวังตะวันตก   2512

      1 ใน 4 กา  ที่เฝ้ารักษาพระบรมธาตุจังหวัดนครศรีธรรมราช

                     ''t' ''t' ''t' ''t'

   

     ตำนานกล่าวไว้ว่า.....เจ้าชายทันทกุมาร  และเจ้าหญิงเหมชาลา  โอรสและธิดาของท้าวสีหราช  เมืองทันทบุรี  ซึ่ง
ได้รักษาพระเขี้ยวแก้วของพระพุทธเจ้าเอาไว้  ได้นำพระเขี้ยวแก้วหนีออกจากเมือง  หลังจากเจ้าเมืองขันธบุรี  ยกทัพใหญ่
มาแย่งชิง

     พระเขี้ยวแก้วนี้ตามตำนานบอกว่า  มีพราหมณ์ผู้หนึ่งลักลอบเอาออกมาในตอนที่มีสงครามแย่งชิงพระธาตุของพระพุทธเจ้า
แล้วพระเขี้ยวแก้วนี้ระเหเร่ร่อนหลบหนีผู้แย่งชิงอยู่ถึง  800 ปี  จึงจะตกมาอยู่กับกษัตริย์สีหราช

    ทันทกุมารและเจ้าหญิงเหมชาลา  ล่องเรือไปจนโดนพายุ  เรือมาเกยที่ชายหาด  แถว ๆ จังหวัดพังงา  ต่อมาทราบข่าวว่า
ที่หาดทรายแก้ว  เมืองนครศรีธรรมราช  มีเรือที่จะเดินทางไปกรุงลังกาได้  จึงเดินทางไปหาดทรายแก้ว  แต่ก็กลัวว่าถ้าเดินทาง
ต่อไปโดยนำพระเขี้ยวแก้วไปด้วย  อาจจะถูกศัตรูจับได้  จึงฝังพระเขี้ยวแก้วไว้ที่หาดทรายแก้ว  แล้วอาศัยเรือเดินทางไปกรุงลังกา
รอให้ศึกสงครามสงบ   ค่อยกลับมาเอา

    พอทุกอย่างสงบราบคาบ   ทันทกุมารและเจ้าหญิงเหมชาลา   ก็เดินทางกลับไปหาดทรายแก้ว   นำพระเขี้ยวแก้วไปถวายพระ
เจ้ากรุงลังกา  ปัจจุบันพระเขี้ยวแก้วก็บรรจุไว้ในเจดีย์กรุงลังกา

    เสร็จภารกิจ  เจ้าชายทันทกุมารและเจ้าหญิงเหมชาลา  ก็เดินทางกลับพระนคร  พระเจ้ากรุงลังกาก็มอบพระสารีริกธาตุให้ไป
1  ทะนาน   เจ้าชายทันทกุมารจึงแบ่งพระสารีริกธาตุออกเป็น  2  ส่วน    ส่วนหนึ่งจะนำกลับไปพระนคร   ส่วนหนึ่งก็จะนำไปฝัง
ไว้ที่หาดทรายแก้ว  ตรงที่ ๆ ฝังพระเขี้ยวแก้วเอาไว้

     ตำนานก็ชักจะสนุกขึ้นเรื่อย ๆ แล้วละ.......

  

 *k<//* *k<//* *k<//*

                                                    (https://4upic.com/images/2020/04/27/aqr16i.jpg) (https://4upic.com/image/aqr16i)

                                                    (https://4upic.com/images/2020/04/27/aqr9bG.jpg) (https://4upic.com/image/aqr9bG)

                     พระเจ้าศรีธรรมโศกราช  ปฐมกษัตริย์ผู้สร้างเจดีย์พระบรมธาตุ   จังหวัดนครศรีธรรมราช


เล่าขานตำนานกันต่อ.......

     หลังจากเจ้าชายทันทกุมารและเจ้าหญิงเหมชาลากลับมาถึงหาดทรายแก้ว    ก็ได้เอาพระบรมสารีริกธาตุฝังดินไว้
จากนั้นก็ได้สร้างเจดีย์เล็ก ๆ ครอบไว้  และเพื่อป้องกันไม่ให้ผู้ใดมาลักลอบขุดเอาพระบรมสารีริกธาตุออกไป
จึงมอบหมายให้พราหมณ์ที่มีวิทยาคมแก่กล้า   เสกสร้างกาพยนต์ขึ้น  4  ฝูง   เพื่อปกปักษ์รักษาพระบรมสารีริกธาตุ
กาทั้ง  4  ฝูง  มีดังนี้

     กาฝูงที่ 1   เรียกว่ากาแก้ว   มีสีขาว      เฝ้ารักษาทางทิศตะวันออก
     กาฝูงที่ 2   เรียกว่าการาม    มีสีเหลือง  เฝ้ารักษาอยู่ทางทิศใต้
     กาฝูงที่ 3   เรียกว่ากาชาด   มีสีแดง     เฝ้ารักษาอู่ทางทิศตะวันตก
     กาฝูงที่ 4   เรียกว่ากาเดิม    มีสีดำ      เฝ้ารักษาอยู่ทางทิศเหนือ

     การจัดระเบียบปกครองสงฆ์ของจังหวัดนครศรีธรรมราช  จึงได้ปฏิบัติสืบทอดกันมา  โดยมีคณะสงฆ์มาเรียกชื่อเหมือน
ฝูงกาในตำนาน  พระสงฆ์ที่เป็นหัวหน้าคณะ ก็จะได้รับพระราชทานสมณศักดิ์เป็นพระครูกา  เรียกว่าพระครูกาแก้ว  พระครู
การาม พระครูกาชาด พระครูกาเดิม  แล้วจะมีชื่อต่อท้าย  ตำแหน่งเทียบเท่าสังฆราชหัวเมืองหรือพระราชาคณะสำหรับสงฆ์

     ปีนั้นเป็นปี พ.ศ. 854  ที่พระทนทกุมารและเจ้าหญิงเหมชาลา   ได้ก่อสร้างเจดีย์ซ่อนพระบรมสารีริกธาตุไว้

     เวลาจะเนิ่นนานผ่านไปเท่าไรไม่อาจจะทราบได้  แต่บริเวณที่ก่อสร้างเจดีย์เล็ก ๆ ไว้  ก็ถูกดินทรายทับถมจนไร้ร่องรอย
ต้นไม้ใบหญ้าก็ขึ้นปกคลุมทับถมหาดทรายแก้วจนรกเรื้อไปทั่วบริเวณ

     ธรรมชาติย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามวันเวลา  เนินนานกาลเป็นร้อย ๆ ปี

     ก็มีกษัตริย์พระองค์หนึ่ง  นามว่าพระเจ้าศรีธรรมโศกราช  ได้พาผู้คนอพยพหลบหนีโรคระบาด  (น่าจะไม่ใช่โควิด-19)
เข้ามาอาศัยที่หาดทรายแก้ว  จนกระทั่งรู้ข่าวว่าบริเวณนี้มีพระบรมสารีริกธาตุถูกฝังซุกซ่อนเอาไว้   จึงออกค้นหาจนพบ
แต่ก็ไม่อาจจะขุดค้นขึ้นมาได้   เพราะฝูงกาพยนต์ที่เฝ้าพระบรมริกธาตุไล่จิกทำร้ายจนถอยหนีแทบไม่ทัน

     แต่ก็มีชาวเมืองคนหนึ่งที่รู้วิชาที่จะปราบกาพยนต์ได้  จึงได้ทำการปราบกาบยนต์จนราบคาบ   พระเจ้าศรีธรรมโศกราช
จึงได้สร้างเมืองนครศรีธรรมราชขึ้น   พร้อมกับก่อสร้างพระเจดีย์พระบรมธาตุ  ในปี พ.ศ.  1719

     ต่อมาพระเจ้าศรีธรรมาโศกราช  ก็ได้เอานามของกาทั้ง  4  ฝูง  มาตั้งเป็นสมณศักดิ์พิเศษเป็นพระครูหัวหน้าคณะ
ผู้ดูแลเจดีย์พระบรมธาตุ  ตามที่ได้กล่าวข้างต้น

     ก็ย่อ ๆ  เรื่องของกา  4  ฝูง   ให้อ่านกันเล่น ๆ เป็นตำนานที่แปลกดี   เชื่อไม่เชื่อเป็นอีกเรื่องหนึ่ง  เพราะตำนาน
ก็คือเรื่องเล่าที่สืบทอดกันมา   อาจจะจริงหรือไม่จริงก็ได้

     เพราะเรื่องขำ..ขำ  มักจะมีให้เห็นเสมอในวงการพระเครื่อง

     

     เมื่อพระเครื่องเป็นธุรกิจ  เป็นพุทธพานิช  ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป   วัดก็จะกลาย
จากการแจกพระ เป็นการขายพระ  ตามกระแสนิยมของสังคมนอกวัดโดยปริยาย

      เรื่องพระปลอม  บางครั้งก็ออกมาจากวัดนี้เป็นเรื่องจริง   ผู้เขียนเจอด้วยตาตนเอง
มาถึง  5  วัด  แต่คงจะไม่ระบุวัดให้ชัดเจนลงไป  เพราะจะทำให้วัดเสียชื่อเสียง และ
ถูกฟ้องร้องได้   เอาเป็นว่าบอกเล่าวิธีการก็แล้วกัน

      ตัวการสำคัญที่เกิดให้มีการซื้อขายพระปลอมในวัด  ก็เกิดจากลูกศิษย์ที่ดูแลหลวงพ่อ
ซึ่งโดยมากจะเป็นหลวงพ่อที่มีอายุมาก ๆ  90 ปีขึ้นไป  ค่อนข้างหลง ๆ ลืม ๆ  และก็มีพระ
รุ่นเก่า ๆ  ที่มีชื่อเสียงอยู่  ก็มักจะมีคนที่ไปกราบไหว้หลวงพ่อถามว่า  พระรุ่นนั้น  ที่วัดยังมี
อีกไหม  คนดูแลหลวงพ่อก็จะบอกว่ามี  พร้อมกับหันไปถามหลวงพ่อเป็นการยืนยันว่าพระ
รุ่นนี้หลวงพ่อยังเก็บไว้อยู่ใช่ไหม  หลวงพ่อซึ่งมีอายุมากแล้ว  ก็จะตอบว่ามี

      แค่นี้ก็ได้ผล  สอบถามราคากันโดยพอใจแล้ว  ลูกศิษย์วัดก็จะนำพระมามอบให้หลวงพ่อ
เราก็จะเข้าไปรับกับมือหลวงพ่อ  หลวงพ่อก็จะเป่าเสกคาถาทำพิธีตามแบบของท่าน   เราก็
จะได้รับพระมาจากมือหลวงพ่อด้วยความภาคภูมิใจ

      เมื่อมาถึงบ้าน  เอามาเทียบกับองค์จริงที่เรามีอยู่   หรือกับเพื่อนฝูง   ก็จะรู้ว่าพระองค์นั้น
เก๊แบบมองแว้บเดียวก็รู้

      มีวัดหนึ่งเช่ามาในราคา 25,000  บาท  เพราะเป็นพระที่นิยมมาก  และมีอายุเกือบ
30  ปีแล้ว  กลับมาถึงบ้านก็พูดไม่ออก

      ที่หนักกว่ามีอยู่วัดหนึ่ง   บังเอิญพระพิมพ์หนึ่งของวัดนั้นเกิดดังขึ้นมากระทันหัน   คนแห่
กันไปเช่าบูชาแน่นวัด  จนพระหมด  วัดก็ประกาศว่าพระหมดแล้ว   แต่คนก็ยังไปหากันอยู่
แล้วก็มีข่าวลือว่าพระพิมพ์ที่ว่าหมดไปนั้น  มีวางให้เช่าบูชาแล้ว  เมื่อไปดูก็พบว่ามีพระจริง ๆ
แต่องค์พระยังเปียกชื้นอยู่เลย   ก็สันนิษฐานว่าน่าจะกดพระกันตอนเย็น  วางพอหมาด ๆ
แล้วเอามาให้เช่า  เพราะวัดมีทั้งพิมพ์พระ  มีทั้งวัสดุที่จะสร้างพระอยู่พร้อมแล้ว


     คนก็แย่งบูชากันตรึม   เพราะถือว่าเป็นพระที่ออกมาจากวัด

     พระรุ่นนี้มีพิธีปลุกเสกใหญ่    แต่พระที่กดขึ้นใหม่แค่ข้ามคืน  ไม่ได้มีการปลุกเสก
เมื่อเอาพระพิมพ์นี้มาวางไว้ด้วยกัน  ชั่วเวลาข้ามไปแค่  10  กว่าปี  พระก็แห้งสนิท  
มองไม่รู้ว่าองค์ไหนสร้างด้วยวัด และองค์ไหนสร้างโดยลูกศิษย์วัด

     จึงบอกว่าบางทีพระที่รับมาจากมือหลวงพ่อก็ยังมีพระปลอมเห็น ๆ  ก็เกิดขึ้นด้วยเหตุการณ์ที่
เราก็ไม่คาดคิดว่าจะมีแบบนี้แหละ


     ก็ถือว่าเป็นเรื่องขำ.....ขำ  อีกเรื่องหนึ่งในวงการพระเครื่อง

    

 *k<//* *k<//* *k<//*

                              (https://4upic.com/images/2020/05/14/aChHWp.jpg) (https://4upic.com/image/aChHWp)


             พระเครื่องเรื่องขำ..ขำ   ตอนย้อนอดีตขำ...ขำ

                     พระองค์นี้เป็นพระกรุวัดเชิงท่า   จังหวัดนนทบุรี  (วัดร้าง)   เนื้อตะกั่วปิดทองล่องชาค  สนิมแดงสวยงามมาก  แตกกรุเมื่อปี  2508
             อายุตอนขึ้นจากกรุ  230  ปี  มาถึงตอนนี้ก็ 300  ปีแล้วละ

                     แลกมาเมื่อปี  2510   กับเหรียญหลวงพ่อทวด  เช่ามาจากวัดเหรียญละ  10  บาท  จำนวน  2  เหรียญ   ก็รู้สึกคุ้มค่าคุ้มราคาใน
             สมัยนั้น  ซึ่งพระกรุสมัยนั้นก็ราคา 20-30 บาทนี้แหละ

                     แต่เมื่อมาถึงปี พ.ศ.  2563   พระกรุองค์นี้น่าจะมีราคาไม่เกิน  5,000  บาท  ส่วนเหรียญหลวงพ่อทวด  ก็น่าจะราคาเหรียญละ
             20,000  บาท  2  เหรียญก็ 40,000  บาท

                     ก็เท่ากับ   5,000  ต่อ  40,000  บาท

                    ใช่...ก็ใครจะไปนึกละว่า  ยิ่งนานไป ๆ เหตุการณ์มันจะผันแปรไปเป็นเช่นนี้

                    ก็นี่แหละ  พระเครื่องเรืองขำ ...ขำ    ไงละ

                                                                   (https://4upic.com/images/2020/05/14/aChXAa.jpg) (https://4upic.com/image/aChXAa)


                                    พระสมเด็จพิมพ์อกร่อง ปี 2495   สร้างโดยพลตำรวจเอกเผ่า  ศรียานนท์  อธิบดีกรมตำรวจสมัยนั้น


              อ่านประวัติการสร้างพระชุดนี้แล้ว  เกิดความอยากได้มาก  เพราะดูวิธีการสร้าง  การปลุกเสก  ยิ่งใหญ่และเข้มขลังจริง ๆ ในสมัยนั้น   พระเกจิดัง ๆ มากมาย
มาร่วมกันปลุกเสก  ยังได้ผงจากวัดระฆังมาผสมด้วย  ยิ่งทำให้ความศักดิ์สิทธิ์เพิ่มมากขึ้น

              เจ้าของเดิมหวงมากจริง ๆ  เวียนหลายรอบมากที่จะแลกเปลี่ยน  เอาพระหลากหลายพิมพ์ไปเสนอ   เขาก็ไม่ยอม  ใจก็อยากได้  เลยตัดสินใจเอาพระหลวงพ่อทวดพิมพ์
เตารีดเนื้อโลหะกลับดำ   ปี  2505  ไปแลก  เจ้าของพระพอเห็นหลวงพ่อทวดหลังเตารีดก็ตาโต  รับข้อเสนอทันที    ก็เลยได้พระนี้มาสมใจอยาก  ก็ชื่นชมตามแรงเชียร์
ในหนังสืออยู่หลายวัน  เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นเมื่อปี  2508

              มาถึงปัจจุบัน    พระสมเด็จองค์นี้   ราคาไม่เกิน   8,000  บาท   แต่หลวงพ่อทวดพิมพ์เตารีดเนื้อโลหะกลับดำ   มีราคา 7-8  แสนบาทแล้ว

              บางที......การเล่นพระด้วยหู (อ่านตำรา)  ก็พาหลงทางไปได้ไกลจริง ๆ  เฉกนี้

              ก็เพราะพระเครื่องเป็นเรื่องขำ..ขำ

              ก็เลยแค่พอขำ ๆ  (แบบขำไม่ออก)

              

 *k<//* *k<//* *k<//*

                                          (https://4upic.com/images/2020/05/17/aObrKH.jpg) (https://4upic.com/image/aObrKH)

                                              วัดทรายขาว  2514

                                          (https://4upic.com/images/2020/05/17/aObCOT.jpg) (https://4upic.com/image/aObCOT)

                                             อาปาเช่   2505

                                          (https://4upic.com/images/2020/05/17/aOb7zC.jpg) (https://4upic.com/image/aOb7zC)

                                อาปาเช่เนื้อเงิน   2537   สร้าง  รพ.โคกโพธิ์



       ผู้ที่แสวงหาพระเครื่อง  ต่างก็มุ่งหวังที่จะอาศัยพุทธคุณจากพระเครื่องมาคุัมครองตน
แม้จะยังไม่มีข้อพิสูจน์ตรงไหน   ว่าพระเครื่องมีพุทธคุณจริงหรือไม่  อย่างไร  ก็อาศัยนิยาย
ขายพระเครื่องอีกนั้นแหละ  มาเป็นตัวตัดสิน  เขาเล่าว่า  เขาบอกว่า  เขารำ่ลืิอกันว่า องค์นี้ดี 
องค์นี้ขลัง  องค์นี้มีประสบการณ์  อย่างโน้น  อย่างนี้

         สรุปก็คือนิยายขายพระเครื่อง   เริ่มต้นมาจากตรงนี้  เพราะไม่มีใครเอาหลักฐานที่
เป็นรูปธรรมให้เห็นเลย

         ไม่เหมือนกับกฏแห่งกรรม  ทำดีได้ดี  ทำชั่วได้ชั่ว  จะมีผลทันตาให้เห็น  แม้ผลแห่งกรรม
จะไม่เห็นทันตา เพราะต้องใช้เวลาในการคืนสนอง แตผลที่สนองทางโลก  มักทันตาเห็นเสมอ

                           (https://4upic.com/images/2020/05/17/aOQzXU.jpg) (https://4upic.com/image/aOQzXU)

                            เนื้อเมฆพัด หลวงพ่อทวดหัวมวย  วัดอ่างทอง รุ่นปี  2514


                                

                          (https://4upic.com/images/2020/05/17/aO08ii.jpg) (https://4upic.com/image/aO08ii)

                        หลวงปู่โต๊ะ  หลังยันต์นะ

     แต่แม้พุทธคุณในพระเครื่องเป็นสิ่งที่เรามองไม่เห็น  แต่ก็ถือว่าเป็นแนวปฎิบัติที่คนเชื่อถือมาตั้งแต่สมัยโบราณ
เราจะบอกว่าไม่มีก็ไม่ได้  ถ้าไม่มีจริง  คนคงเลิกเคารพไปนานแล้ว  ก็คงจะพอ ๆ กับบ้องไฟพระยานาค  เห็นกับตา
แต่ก็ยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าจริงหรือไม่จริง

     ก็สรุปตรงนี้ว่า   เราต้องเชื่อว่าพุทธคุณในองค์พระเครื่องมีจริง ๆ  แม้จะมองไม่เห็นก็ตาม

     แต่สิ่งหนึ่งที่น่าจะไม่จริง    และไม่ควรเชื่อถืออย่างยิ่ง   กับความเชื่อที่ว่าพระมีราคาแพงเพราะมีพุทธคุณสูง
พระที่ราคาไม่แพง    เป็นพระที่มีพุทธคุณน้อย  หรือไม่มีพุทธคุณ

     ราคาพระเครื่องเป็นผลงานของระบบการค้า  คนละเรื่องกับพุทธคุณในองค์พระ  ถูกหรือแพงเป็นการปั่นราคา
ของพ่อค้า  เป็นการค้าขายในรูปของวัตถุที่เก่าแก่หรือหายาก  ดังนั้น  คนที่แสวงหาแต่พระที่มีราคาแพง ๆ  จึง
ไม่ใช่แสวงหาพุทธคุณ  แต่เป็นการหลงวัตถุ


     พระที่สร้างมาโดยหลวงพ่อเดียวกัน  รุ่นเดียวกัน  พิธีเดียวกัน   ราคายังไม่เหมือนกันเลย

     พระพุทธเจ้าเปรียบคนเราเหมือนดอกบัวสี่เหล่า  บางส่วนก็วิเคราะห์หาเหตุผลได้   บางส่วนก็เชื่อทันทีในสิ่งที่
มองเห็น  โดยลืมคิดไปว่าสิ่งที่มองเห็นนั้น  ไม่ใช่จะเป็นเรื่องจริงเสมอไป

     การหลอกลวงสารพัดรูปแบบในวงการพระเครื่องจึงดำเนินต่อไป  โดยอาศัยคนเหล่าหนึ่งเหล่าใดในสี่เหล่า
เป็นตัวประกอบ

     

 

โลกของธรรมะ......โลกของพระเครื่อง....ก่อเกิดมาจากที่เดียวกัน  แต่เส้นทางต่างกัน





โลกของธรรมะ.......เป็นโลกที่สงบ ร่มเย็น  มีความเอื้ออาทร   ให้อภัย  รักใคร่กลมเกลียวฉันท์พี่น้อง
                        ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน

เพราะโลกของธรรมะ   ไม่มีกำไร-ขาดทุน  

โลกของพระเครื่อง....มีแต่ความเร่าร้อน   วุ่นวาย  เอารัดเอาเปรียบ  ฉ้อฉล  ด่าทอ  ทะเลาะเบาะแว้ง
                         โกรธเคืองเคียดแค้น  ชิงชัง  อิจฉาริษยา  กอบโกย เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตน

เพราะโลกของพระเครื่อง  คือธุุรกิจ  ที่มีกำไร-ขาดทุน

ก่อกำเนิดมาจากที่เดียวกัน.....แต่กลายเป็นสองเส้นทางที่ห่างไกลกันเหลือเกิน

จะเข้่าสูโลกของธรรมะ   หรือจะเข้าสูโลกของพระเครื่อง   ทุกคนตัดสินใจได้ด้วยตนเอง

     เส้นทางสุดท้ายที่จะบรรจบกันได้....ใช้พระเครื่องเพียงเพื่อเป็นพุทธานุสติเท่านั้น  ระลึกถึงกรรม  ผลแห่งกรรม
ไม่มีใครที่จะหลีกหนีกรรมได้พ้น  ฉ้อฉล หลอกหลวง ทำให้ผู้อื่นหลงผิด  ทำให้ผู้อื่นได้รับความทุกข์  เป็นกรรมชั่ว
ที่จะต้องชดใช้ทั้งสิ้น   การให้อภัย  ไม่ถือโทษโกรธเคือง เป็นกรรมดี  ที่จะทำให้มีชีวิตที่เป็นสุขในบั้นปลาย

     การสร้างพระเป็นรูปของพระพุทธเจ้า (พระพุทธรูป)  ไม่น่าจะเรียกว่าเป็นพระปลอม  และเป็นบาป
เพราะสร้างแล้วคนเอาไปเคารพบูชาได้  แต่การสร้างรูปเหมือนหลวงพ่อทวด  รุ่นใดรุ่นหนึ่งขึ้นมาด้วยเจตนา
แบบนี้เรียกว่าพระปลอม   และเป็นบาป  เป็นกรรมชั่ว  เพราะต้องการหลอกลวงให้เข้าใจผิด คนที่ซื้อไป
ต้องเสียทรัพย์  เสียความรู้สึก  เป็นทุกข์  เมื่อรู้ความจริง  ผู้สร้างพระจึงหลีกหนีกรรมไม่พ้น  แต่ถ้าทำขึ้น
มาใช้เอง  เก็บไว้เอง  ไม่แบ่งปันกันแบบซื้อขาย  หรือแลกเปลี่ยน  หรือเสนอแนะให้คนเข้าใจผิดว่าเป็นของจริง
ก็ไม่น่าจะเป็นบาปมากนัก


                         (https://4upic.com/images/2020/05/19/a7WRJT.jpg) (https://4upic.com/image/a7WRJT)

                         (https://4upic.com/images/2020/05/19/a7WvSC.jpg) (https://4upic.com/image/a7WvSC)

                         (https://4upic.com/images/2020/05/19/a7IDoY.jpg) (https://4upic.com/image/a7IDoY)

                                    (https://4upic.com/images/2020/05/22/a7Oiwl.jpg) (https://4upic.com/image/a7Oiwl)

ก็แค่ขำ...ขำ    เป็นพอ

พระพิมพ์แปลก ๆ

   พระองค์นี้เก่าแน่นอน    ไม่ต้องนำเข้าเครื่องจับเท็จ  อย่างต่ำสุดก็ต้อง  80  ปี  หรือกว่านั้น
เพราะเก็บมาตั้งแต่รุ่นวัยกระทง   จนถึงวัยตกกระในทุกวันนี้

    รูปร่างเหมือนพระสมเด็จ  แต่รับประกันว่าไม่ใช่สมเด็จวัดระฆังแน่นอน  ได้มาจากผู้มีบารมีให้มา
ดูแล้วน่าจะมีองค์เดียวหรือเปล่าก็ไม่รู้  เพราะไม่เคยเห็นที่ไหนอีกเลย

   เป็นพระพิมพ์  2  หน้า  อีกด้านก็เป็นแบบนี้  แต่น่าเสียดายที่ไม่รู้ว่าเป็นพระอะไร ใครสร้าง
เพราะเรามีหน้าที่เก็บอย่างเดียว

   เขาเล่าลือกันว่า  พระยิ่งเก่ายิ่งขลัง  ก็แปลกดีทำไมยิ่งเก่ายิ่งขลัง  ลงให้ดูก็เพื่อให้เห็นการเปลี่ยนแปลง
ของเนื้อพระ  พระเก่า ๆ ต้องเป็นแบบนี้   เก่าจนแห้ง จนราน  แถมมีคราบฝ้าขาวจับหน้าองค์พระ
มองดูเป็นแผ่นบาง ๆ  จนบางส่วนจะเป็นสะเก็ดลอกออกมา

   พระนี้เป็นพระเนื้อผงดินสอพอง   ที่เรามักจะเรียกว่าเป็นผงพุทธคุณ  ที่เกจิผู้สร้างพระสมัยก่อน
จะใช้ดินสองพองเขียนอักขรเลขยันต์  ทำพิธีปลุกเสก  แล้วลบผงดินสองพองนั้นเอามาสร้างพระเครื่อง
พระรุ่นก่อนจึงเข้มขลัง  จริงไม่จริงไม่รู้  แต่ว่าตามตำนานเท่านั้น

   ใครเคยพบเห็นเล่าให้ฟังบ้างก็ดี


                                                  (https://4upic.com/images/2020/05/22/a7HkQg.jpg) (https://4upic.com/image/a7HkQg)

                                                                  (https://4upic.com/images/2020/05/24/aBcjhC.jpg) (https://4upic.com/image/aBcjhC)


พระสมเด็จหลวงปู่นาค  วัดระฆังโฆสิตาราม  สร้างปี    2495

      อายุพระ   60  กว่าปี   เนื้อแกร่ง  น่าจะผสมปูนชิเมนต์ขาวมาก    วรรณะออกสีเหลืองดอกพิกุล  เป็นพระพิมพ์แปลก  ๆ  อีกพิมพ์หนึ่ง  เขาเล่าว่า
(นิยาย)หลวงปู่นาคสร้างพระพิมพ์แปลก ๆ  ไว้มาก  แต่วงการไม่นิยม  จึงไม่ค่อยเห็น  

      นิยายก็คือนิยาย  ปัจจุบันนี้นิยายขายพระเยอะมาก  ดูแล้วชักสับสนและมั่วพอสมควร  ทั้งดันพระปลอมให้เป็นพระแท้   ทั้งดันพระที่คนไม่ค่อยนิยม  ชักนำ
ว่าไปปลุกเสกในรุ่นนิยม  เป็นต้น   คนที่หันมาเล่นพระใหม่  ๆ  ก็คงหลงทางกันพอสมควร

      ถ้ามองในแง่ดีก็จะดี   เพราะจะทำให้ตลาดพระกว้างขวางขึ้น   พระปลอมจะได้หมดไป   เพราะพระปลอมจะกลายเป็นพระแท้ไปทั้งหมด

      ถ้าเล่นพระเพียงเพื่อเป็นพุทธานุสติ หรือเพื่อพุทธานุภาพ  ก็ไม่น่าจะมีปัญหา  แต่ถ้าเป็นแบบพุทธพานิชก็น่าเป็นห่วง

      พระเข้มขลังหรือศักดิ์สิทธิ์หรือไม่เพียงใด  ย่อมต้องอาศัยกรรมเป็นตัวตัดสิน   เมื่อกรรมส่งผล  จะแขวนพระราคา  10  ล้าน  100  ล้าน  ก็หลีกหนีกรรม
ไม่พ้น  เราจึงเคยเห็นคนที่แขวนพระเต็มคอเสียชีวิตุตั้งมากมาย   ขณะที่คนที่ไม่แขวนพระอะไรเลย  กลับรอดชีวิตก็มี

     สร้างแต่กรรมดีเถอะ  ลดละเลิกความโลภ  ความโกรธ  ความหลง เลิกโกหกหลอกลวง มีเมตตากรุณา  ให้อภัยแก่กันและกัน  ถือศีล  5  เป็นนิจสิน
แล้วพระที่คล้องอยู่ในคอก็จะเข้มขลังยิ่งขึ้น

          บางคนบอกว่า  ฉันฉ้อฉันโกงก็จริง  แต่ฉันก็ทำบุญทำทาน  ทำบุญสร้างโบสถ์สร้างวิหาร 

          เขาอาจจะลืมไปว่า  บุญกับบาปเหมือนน้ำกับน้ำมัน มันเข้ากันไม่ได้  บุญก็อยู่ส่วนบุญ  บาปก็อยู่ส่วนบาป  ทำดีได้ดี   ทำชั่วได้ชั่ว   ทำแต่ดีอย่าทำชั่ว
ชีวิตจึงจะเจริญรุ่งเรือง

 gd: