1 ก.ย. 64 ลุงตู่-น้องต้น ขอให้ตังค์หล่นตุ๊บๆๆลงกะละมัง รวยๆๆรวยไม่มีสิ้นสุด

เช้าวันนี้ใส่บาตร + สังฆทานจัดเองตามที่หาซื้อมาได้ + ปัจจัย
ใส่บาตร กรวดน้ำเรียบร้อยครบทุกคน ทุกคน ทุกคน ทุกผู้ ทุกนาม
และพิเศษให้คุณแม่ผม ครบรอบ 13 ปีเต็มแล้วที่แม่จากไป
20 สิงหาคม 2551 09:30
เตียง 25 ชั้น 4 ตึกอายุรกรรมหญิง 2
โรงพยาบาลพุทธชินราช
วันนั้น ตอนนั้น เป็นห้วงเวลาที่สมองผม หูผมอื้อไปหมด
ทำอะไรไม่ถูก แต่แปลกที่ผมไม่ร้องไห้โวยวายเหมือนคนอื่น
แต่น้ำตาผมเต็มหน้าไปหมด
ใช้เวลาประมาณเกือบชั่วโมง ในการตั้งสติ
ต้องขอบคุณพี่ๆพยาบาลที่ช่วยปลอบใจผม
ใน 1 ชั่วโมงนั้น คนที่มาถึงคนแรกคือลุงตู่ กับป้าปุ้ย รีบขับรถมาจากตะพานหินแบบด่วนที่สุด
หลังจากตั้งสติได้ ก็เริ่มโทรศัพท์บอกพี่ๆ เริ่มจากพี่ชายแท้ๆ ที่อยู่ยโสธร ตามด้วย พี่อีก 2 คนคนละพ่อ ที่อยู่ที่บุรีรัมย์ และ กรุงเทพมหานคร ตามด้วยญาติๆ
ดำเนินงานขาวดำจนเสร็จสิ้น
เพื่อนๆบอกว่า แปลกที่ผมไม่มัวมานั่งร้องไห้
ถ้าผมมัวเป็นแบบนั้น แล้วงานแม่ผมจะผ่านไปได้แบบไหน
แต่ถามว่าในใจผมเป็นยังไง มันเหมือนใจจะขาดแล้วครับ

ปีนั้น ผมอายุ 29 เต็มย่าง 30

จนถึงทุกวันนี้ ยังคุยกับแม่ผ่านรูปภาพเสมอ
ยิ่งเวลาไม่สบาย หรือ ทุกข์ใจ คิดถึงแม่ที่สุด
แม่ไม่รู้หนังสือ แต่แม่ก็เลี้ยงลูกคนนี้ให้รอดมาได้ ผ่านเรื่องราวมากมาย มีชีวิตอยู่ได้โดยที่ไม่เบียดเบียนใคร
อยู่แบบจนๆอย่างมีศักดิ์ศรี ดีกว่าคดโกง เอาเปรียบ หรือลักขโมยเขา
"ถึงจะจน แต่ไม่เคยจนน้ำใจ" พ่อกับแม่พูดคำนี้ให้ได้ยินบ่อยๆตอนผมยังเด็ก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: 1 ก.ย. 64 ลุงตู่-น้องต้น ขอให้ตังค์หล่นตุ๊บๆๆลงกะละมัง รวยๆๆรวยไม่มีสิ้นสุด (อ่าน 52093 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้