16 พฤศจิกายน 2559 ลุงตู่-น้องต้น หาตังค์ใส่เป้น้อยให้หลานน้อยของลุงตู่

สวัสดีค่ะอาจารย์ลุงตู่ อาจารย์ต้น
ขอบคุณทุกข้อมูล ขอให้มีความสุขมาก ๆ ร่ำรวยๆ มีเงินใส่เป้ให้น้องหลงเยอะ ๆ ค่ะ
คราวหน้าลงจากรถอย่าลืมเรียกน้องหลงลงด้วยนะคะ รักนะ

สวัสดีครับคุณตามฝัน
ขอให้มีความสุขมากๆ และร่ำรวยเช่นกันนะครับ

นั่นสิครับ ผมดันลืมเรียกลูกลงดีนะไม่เผลงฤทธิ์อะไรแรงๆ อิอิ

มานึกได้ว่า จริงๆด้วย เพราะตอนจะออกมาก็เรียกบอกว่าขึ้นรถ แถมเปิดประตูให้ด้วย
ทีพอแวะปั๊มพ่อดันลืมลูกซะงั้น อิอิ

เล่าให้ลุงตู่ฟัง ลุงตู่บอกว่าทีหน้าทีหลังห้ามลืมเด็ดขาด
ไม่ว่าจะทำอะไร จะไปไหน เพราะลุงตู่คิดว่าน้องหลงยังคงอยู่
วันนี้ผมก็ไปกินข้าวร้านที่เคยไปกับเขา
ก็สั่งเนื้อทอดมา2จาน เด็กก็ถามว่า "พี่มาแค่คนเดียวแล้วพี่จะสั่งทำไมตั้ง2จาน"
ผมเลยบอกว่าทำมาตามที่สั่ง ไม่ต้องซักมาก อิอิ

พอเนื้อมา ผมก็ฉีกแล้วใส่ถ้วยประจำตัวเขาที่มีอยู่ในรถตลอดทั้งถ้วยน้ำถ้วยข้าว
เด็กพนักงานก็มองแล้วทำหน้าแบบแปลกๆ
จนพนักงานคนที่เห็นน้องหลงจนคุ้นกัน บอกกับน้องเขาว่า
"พี่เขารักของเขามาก นี่ถ้าลูกสาวเขายังอยู่นะ จะได้เห็นภาพพ่อกับลูกเขานั่งกินกันอย่างน่ารักน่ะ
ขนาดเราเป็นคนยังอดอิจฉาน้องหมาไม่ได้เลย"

จริง ๆ ค่ะอาจารย์ต้น ประโยคสุดท้ายเห็นด้วยกับที่น้องเขาพูดมาก ๆ
ขนาดตามฝันเป็นคนยังอดอิจฉาน้องหลงไม่ได้ อิอิ

น้องหลงโชคดีมากๆ ที่เจอพ่ออย่างอาจารย์ต้น และอาจารย์ต้นก็โชคดีเช่นกันที่มีลูกอย่างน้องหลง
เป็นความทรงจำอันสวยงามไปตลอด Love

ครับคุณตามฝัน
ผมนี่ตั้งแต่จำความได้ ผมก็โตมาคู่กับน้องหมาเลยครับ
ที่บ้านสมัยก่อนพ่อกับแม่ชอบเอามาเลี้ยงเฝ้าบ้านครับ
พอผมเริ่มเดินได้และจำความได้ ผมก็จะเหมือนจะเล่นจะไปทางไหนก็ต้องมีน้องหมาตามคอยไปด้วยตลอด
แต่พอพ่อเสียไปแล้วเมื่อปี2531 น้องหมาชุดนั้นก็เป็นชุดสุดท้าย
ก็เลี้ยงจนสุดท้ายไม่มีเหลือ ตอนนั้นผมเพิ่ง9ขวบเองครับ
เวลาไปบ้านญาติที่ไหนก็ตาม ผมไม่เคยมีเลยสักครั้งที่จะโดนน้องหมากัด
จนเมื่อประมาณกลางเดือนกรกฎาคม2545 ก็เป็นวันที่ผมและแม่ได้เริ่มต้นอุปการะเจ้าหมาน้อยพุดเดิ้ลสีขาวตัวนึง
ที่เดินลอยคอมากับน้ำที่ท่วมถนนหน้าบ้านตอนห้าทุ่มกว่าๆ
แม่ก็เรียกผมมาช่วยกันดูว่านั่นมันตัวอะไรที่ลอยคอมา
ผมก็บอกว่าน่าจะลูกหมานะ แม่ผมก็ตะโกนเรียกบอกว่า"ไอ้หนู เข้ามานี่ก่อนมาลูก ฝนมันตก เดี๋ยวจะไม่สบาย"
พอพูดจบเขาก็เดินเข้ามาหา
จากสภาพตอนนั้นทั้งผอม ทั้งท้องเสีย ก็ต้องพาไปหาหมอ ซึ่งก็คือคุณหมอคนที่ให้คำปรึกษาเป็นอย่างดีทั้งๆที่แกย้ายไปอยู่ที่จังหวัดตากแล้ว
ตอนตั้งชื่อก็เรียกชื่อต่างๆนาๆก็ไม่หัน แม่ผมก็เลยบอกว่างั้นเอาชื่อ"น้องหลง"ก็แล้วกัน
พอเรียกปุ๊บก็หันมาเลย
และน้องหลงก็กลายเป็นขวัญใจของแม่ผม
แม่จะพูดกับน้องหลงแทนตัวเองว่าย่าเลยครับ
น้องหลงเลี้ยงง่ายมาก กินซ้ำก็ไม่มีปัญหาเหมือนบ้านอื่นๆที่ไม่กินซ้ำ
ป่วยก็ไม่ค่อยป่วย มีระเบียบวินัย ตื่นพร้อมพ่อ เข้านอนพร้อมพ่อ
ใส่บาตร ไหว้พระสวดมนต์ด้วยกัน
ชอบมีการพัฒนาตัวเองคล้ายๆคอมพิวเตอร์ที่อัพเดทตัวเองตลอด
ปลอบใจพ่อเวลาพ่อมีเรื่องเครียดๆ จะเดินมามองหน้า แล้วโดดขึ้นมานั่งตักแล้วหอมพ่อ
แล้วเอาหน้าซบพ่อ เหมือนจะบอกว่าหนูรู้นะว่าพ่อมีเรื่องไม่สบายใจ
พอย่าจากไป น้องหลงก็จะถูกดูแลแบบเต็มที่โดยพ่อคนนี้แบบเต็มที่
จากปี2545-2559 14ปีเต็มๆ น้องหลงมีเรื่องราวต่างๆมากมาย
เป็นขวัญใจของทุกๆคน ไม่ว่าจะไปไหนก็มีแต่คนชมว่าเรียบร้อยน่ารัก
นี่แหละครับ จะให้ลืมเขาคงจะยากครับ
เขาจะอยู่ในความทรงจำตลอดไป

	ผู้เขียน	หัวข้อ: 16 พฤศจิกายน 2559 ลุงตู่-น้องต้น หาตังค์ใส่เป้น้อยให้หลานน้อยของลุงตู่ (อ่าน 26878 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้