ทำไมคนส่วนใหญ่อยากใช้ชีวิตในทางโลก

การทำความดียากกว่าการทำความเลวฉันใด การเข้าถึงทางแห่งธรรมก็ยากกว่าการหมกมุ่นอยู่ในโลกฉันนั้น
เพราะว่าทางโลกนั้นเต็มไปด้วยวัตถุให้สัมผัสจับต้องได้
เต็มไปด้วยอาหารเลิศรส เสื้อผ้าอาภรณ์สวยสดงดงาม แหล่งบันเทิงเริงรมย์มากมาย
จึงย่อมเป็นที่หลงใหลของผู้คนจำนวนมาก

แต่ทางธรรมนั้นมีแต่ความว่างเปล่า ไม่สามารถสัมผัสได้ด้วยตา หู จมูก ลิ้น กายสัมผัส นอกจากใช้จิตเข้าไปรับรู้
เพราะฉะนั้น คนที่จะเข้าถึงธรรมได้นั้น ต้องเป็นผู้ที่มีจิตใจมั่นคง ตั้งมั่นแน่วแน่ และมีศรัทธาอันแก่กล้าเท่านั้น

คนที่สามารถตัดขาดทางโลกแล้วเข้ามาสู่ทางธรรมอย่างแท้จริง จึงมีน้อยนัก
เพราะฉะนั้น เมื่อก้าวล่วงเข้ามาได้แล้วจึงได้รับการยกย่อง
ว่าประเสริฐกว่าคนทั่วไป เป็นดอกบัวที่งดงาม บานขึ้นมารับแสงอาทิตย์ในยามเช้า

ส่วนพวกที่ยังลุ่มหลงในอาจม หมกมุ่นอยู่แต่ในกามารมณ์ ย่อมเป็นเหมือนดอกบัวที่ไม่วันโผล่พ้นน้ำ
แม้จะฉุดดึงเท่าไหร่ก็ไม่มีโอกาสได้สัมผัสแสงอาทิตย์
เพราะขาดสติปัญญา ขาดบุญบารมี ขาดยานพาหนะ คือธรรมที่จะนำไปสู่หนทางที่ดีกว่า

ท่านทั้งหลายจงอย่ายึดติดในอารมณ์ทั้งปวงเลย ไม่ว่าจะร้อนหรือเย็นก็เป็นทุกข์ทั้งนั้น
อารมณ์เปรียบดั่งทะเลเพลิง ถ้าจิตอยู่เหนืออารมณ์ได้ก็พ้นจากทะเลเพลิง เข้าถึงความหลุดพ้นในที่สุด

หลักธรรมคำสอน : หลวงปู่เณรคำ ฉัตติโก

	ผู้เขียน	หัวข้อ: ทำไมคนส่วนใหญ่อยากใช้ชีวิตในทางโลก (อ่าน 2488 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้